Ο Τάκης ο «ξάδελφος» μου από την Πάνω Μεριά της Αλαγονίας.

-->

Ο Τάκης ο «ξάδελφος» μου από την Πάνω Μεριά της Αλαγονίας.

         Αύγουστος 2007. Ο Ταΰγετος στις φλόγες. Η φωτιά είχε φτάσει κοντά στο σπίτι μου, θα καιγόντουσαν τα δέντρα στον κήπο μου, θα έπαιρνε φωτιά η αποθήκη που είναι και η δεξαμενή πετρελαίου, θα καιγόταν το σπίτι και μετά θα καιγόντουσαν μάλλον όλα τα διπλανά. Ήμουν απελπισμένος. Με ένα λάστιχο και νερό της βρύσης πάλευα να κρατήσω τη φωτιά. Δεν ήξερα αν υπήρχαν άλλοι στο χωριό. 

      Γνώριζα πως τις προηγούμενες μέρες στο νομό Ηλείας είχαν καεί 65 άνθρωποι. «Έφτασε η ώρα μου» σκεφτόμουν. Και ξαφνικά εμφανίζεται ο Τάκης ο Αλεξέας με ένα αλυσοπρίονο. Έκοψε μια καρυδιά που ήταν κοντά στο σπίτι, την κομμάτιασε και την έριξε μακρύτερα. Με πήρε και πήγαμε στο σπίτι, αποκάτω από το δικό μου. Καιγόντουσαν οι ελιές και είχε αρπάξει φωτιά ένα κιόσκι.  Ο γείτονας δεν ήταν εκεί. Ήρθε και ο Αντώνης ο Καζάκος ο κουμπάρος μου, και οι τρείς μας με ένα λάστιχο, δύο φτυάρια, ένα αλυσοπρίονο και αφού αμπολήσαμε το νερό από τ’ αυλάκι και χυνόταν στο δρόμο, προσπαθήσαμε να εμποδίσουμε την εξάπλωση της φωτιάς.

         Τον γνώριζα τον Τάκη. Τη μητέρα του την Αγγελική την έλεγα «θεία» από εκτίμηση που μου συμπαραστάθηκε στο χτίσιμο του σπιτιού μου. Τα παιδιά του είναι φίλοι με τα δικά μου. Το πατρικό του σπίτι είναι δίπλα στο δικό μου. Ερχόταν τα καλοκαίρια και δεν τον έβλεπα. Γύριζε και φύτευε δέντρα, όπως ο πατέρας του. Εγώ χαμένος στις δραστηριότητές μου τις πολιτιστικές και τις εργασιακές, όταν πήγαινα στο χωριό καθόμουν στο μπαλκόνι και διάβαζα, ξεκουραζόμουν. 

          Σε μια τέτοια κατάσταση τον Αύγουστο του 2008 ήρθε ο Τάκης και μου μίλησε για το Ίδρυμα «Φύτεψε τις ρίζες σου στην Ελλάδα». Μου ζήτησε να βοηθήσω την προσπάθεια για αναδασώσεις και συναφείς δράσεις. Μου μίλησε με ενθουσιασμό για τα σχέδια του Ιδρύματος, για τις προοπτικές, για την αγάπη των ξενιτεμένων  προς  την καμένη Πατρίδα. Ντράπηκα. Τόσο καιρό είχα αφήσει τους άλλους να τρέχουν για το Περιβάλλον, και εγώ χαμένος μέσα στις γνωριμίες, στα τηλέφωνα και στις πολιτιστικές παραστάσεις, είχα παραμελήσει να κάνω το καθήκον μου. Την ίδια στιγμή αποφάσισα να αλλάξω  στάση.

         Το Ίδρυμα έχει  δώσει για τον Ταΰγετο χιλιάδες δολάρια μέσω του Συλλόγου «οι Φίλοι του Ταϋγέτου». Αγοράστηκαν φυτά και φυτεύτηκαν, αγοράστηκαν πυροσβεστικά οχήματα και παραχωρήθηκαν, δόθηκαν χρήματα για συναφείς δράσεις για την προστασία του Ταϋγέτου και ένα σωρό άλλες δραστηριότητες που χρειάζεται πολύς χώρος για να απαριθμηθούν. Ο Τάκης ήταν και είναι ο σύνδεσμός μας με το Ίδρυμα.

         Αποφασίστηκε να φτιαχτεί μία πλακέτα με τα ονόματα των Ομογενών, μελών του Ιδρύματος,  που συνεισέφεραν οικονομικά. Τα ονόματα έστειλε στον γράφοντα η γραμματέας του Ιδρύματος Νάνσυ Μπίσκα. Μέσα στα ονόματα υπήρχε και το όνομα του Τάκη. Μόλις αυτός αντιλήφθηκε την ύπαρξη του ονόματός του στους Δωρητές μου ζήτησε να ΜΗΝ το βάλω. Η μαρμάρινη πλακέτα φτιάχτηκε από τον καλαματιανό νεαρό σπουδαίο γλύπτη Κώστα Δούση, με τα ονόματα όλων, και του Τάκη (και ας με συγχωρήσει που δεν έκανα αυτό που μου υπέδειξε), στήθηκε στη θέση «Σταυρωτό Δεντρί», σε θέση που ενέκρινε αμέσως ο αρμόδιος των δρόμων Τάσος Νανόπουλος, εξωραΐστηκε ο χώρος και δεντροφυτεύτηκε, και φέτος στις νέες αναδασώσεις θα κάνουμε τα αποκαλυπτήριά της.

         Ο Τάκης, εκτός από τα χρήματα που έχει δωρίσει στο Ίδρυμα, έχει δώσει χιλιάδες ευρώ για να ζωγραφιστούν γκράφιτι με οικολογικά μηνύματα στους τοίχους αντιστήριξης στη διαδρομή Καλαμάτας- Σπάρτης, έχει δώσει χιλιάδες ευρώ για την νομική υποστήριξη στο Συμβούλιο της Επικρατείας, (στις 19 δίκες της Καλαμάτας ο δικηγόρος Αντώνης Κατσάς υποστήριξε αφιλοκερδώς τους αγώνες μας) της προσφυγής που έκαναν όλοι οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι των 6 χωριών μας  προκειμένου να κλείσει το αίσχος της χωματερής Μαραθόλακκας, έχει δώσει χρήματα για την αποπεράτωση του θεάτρου στον Πλάτανο Αλαγονίας, για τον εξωραϊσμό του μονοπατιού προς καταρράκτη, στηρίζει οικονομικά την κίνηση για την διάσωση παλαιών σπόρων μέσω των «ανώνυμων σποροφυλάκων» και την δράση των οικολογικών κινήσεων για οικολογικές καλλιέργειες και προώθηση της κομποστοποίησης, κινήσεων που υπάρχουν στην Καλαμάτα και σύνδεσμός του είναι η Μυρτώ Φοίφα. Ο Τάκης στηρίζει εδώ και χρόνια οικονομικά την συντήρηση του αθλητικού χώρου «Παναγιώτης Αλάμαρας» στα Κερασούλια Πηγών και από φέτος 2012 αθλοθετεί τις απονομές μεταλλείων των αγώνων «Δημάκεια». Ο Τάκης τηλεφωνεί στον υπογράφοντα τακτικά και ρωτάει για τον Ταΰγετο, προτείνει δράσεις, ενδιαφέρεται για όλους. Ο Τάκης στέλνει τα παιδιά του κάθε καλοκαίρι στο χωριό για να μη χάσουν επαφή με τη γη των αείμνηστων γονιών του. Ο Τάκης είναι πάντα παρών και γνωρίζω πως έχει ΚΑΙ κοινωνική δραστηριότητα  για πολλά θέματα που δεν θα ήθελε με τίποτα να δημοσιοποιηθεί.

         Ο Τάκης ο «ξάδελφος» μου, υπήρξε πρώτα φίλος και μετά «συγγενής», και ο αδελφός του ο Γιώργος, προσφέρουν με διάφορους τρόπους εθελοντικές υπηρεσίες όπου χρειάζεται και αν ζούσαν οι γονείς τους θα ήταν υπερήφανοι για τα παιδιά τους  αλλά και για όλα τα εγγόνια τους. Οι Αλεξέοι, τα παιδιά του μπάρμπα Τζίμη και της θειάς Αγγελικής, είναι παράδειγμα προς μίμηση και με τιμάνε με την αγάπη τους, δέχονται την «συγγενική» ιδιότητα που τους απένειμα, και με τιμάει πολύ αυτό. Γιατί όπως λέμε και στη Μάνη «κάλλιο πολύ φιλία παρά πολύ συγγένεια (εννοώντας συγγένεια εξ αίματος)».-

Αλαγονία 12.8.2012

Χρήστος Νικ. Ζερίτης