Δράκοι στον Ταΰγετο

                                                Δράκοι στον Ταΰγετο
      Στην εφημερίδα "Η Φήμη" της Αθήνας το 1837 δημοσιεύτηκαν πολλές ειδήσεις από την Μεσσηνία.
Μία από αυτές παραθέτω παρακάτω.

"Την 20 Ιουλίου, ημέραν καθ’ ήν εορτάζεται η ετήσιος ημέρα του προφήτου Ηλιού εις την υψηλοτάτην κορυφήν του Ταϋγέτου, ευρέθην και εγώ εκεί προσκυνητής εκείνην την ημέραν. Οπόταν δε ο ήλιος εχρύσονε τας κορυφάς των βουνών με τας λαμπράς ακτίνας του, θεωρών κατά μεν ανατολάς Ύδραν και το Αιγαίον, κατά δε δυτικομεσημβρινά μέρη τα Κύθηρα και το Ιόνιον πέλαγος, όπου εφαίνοντο νήσοι ότι έπλεον, έσυρα τέλος πάντων ολίγον κατ’ ολίγον τα όμματά μου πλησίον εις τα περί τους πρόποδας του Ταϋγέτου μέρη. 

         Αίφνης προσήλωσα την προσοχήν μου εις δύο σχισμάδας της γης, ούσας περί τα ανατολικά. Βλέπω με απορίαν μου, ότι εκείθεν έκβαινε καπνός πολύς εις πολύ ύψος, όστις έπειτα εσχηματίσθη καμπύλη, αλλ’ εν τω άμα έγεινεν άφαντος. Μετ’ ολίγας στιγμάς εκεί εις τας σχισμάδας υψώθη μέγας κονιορτός και βοή μεγάλη, ωσάν να εμούγκριζαν πολλοί τούρκοι. Μετά την βοήν ανεπήδησαν από τας τρύπας εκείνας ορμητικώς δύο μεγάλοι δράκοντες με πυροειδή φοβερά όμματα, οι οποίοι αφού εσηκώθησαν υψηλά αγκαλιάστηκαν, καθώ εκείνοι οι οποίοι εξεικονίζονται εις τα κηρύκεια. Μετά ταύτα δύο σίφωνες από τον ουρανόν κατέβηκαν πολλά ευμεγέθεις και ερρόφησαν επάνω τους δράκοντας, τους οποίους έβλεπα εις πολύ διάστημα του ουρανού, έπειτα έγειναν άφαντοι από τους οφθαλμούς μου. Αυτά είδον εκείνην την ημέραν και έκτοτε είμαι σκυθρωπός, συλλογιζόμενος τι άραγε να ήσαν οι δράκοντες".

      Καλόπιστε αναγνώστη, είτε έχεις ανέβει στον Ταΰγετο είτε όχι, θα μπορούσες να δώσεις μια εξήγηση στο "φαινόμενο";