ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟΣ Γ.Σ.1888-ΤΜΗΜΑ ΒΟΛΕΪ-ΟΙ 4 ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ... και άλλα τινά παλαιότατα.

ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟΣ Γ.Σ.1888-ΤΜΗΜΑ ΒΟΛΕΪ
ΤΑ 92 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ,
μα & τα 36 & τα 11 & τα 5 & τα 4 & τα 3,
αλλά και τα 36 & τα 35 & τα 33 & τα 32 ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΩΝ.
                                                                   Του Χρήστου Νικ. Ζερίτη

Σημείωση γράφοντος: μην σαν μπερδεύουν οι αριθμοί διότι για κάποιους άλλους ο αθλητισμός είναι και αλαζονεία αριθμημένη.

       Ο παλαιότερος, εν ζωή,  ελληνικός Σύλλογος και ένας εκ των αρχαιότερων στην Ευρώπη είναι ο «Μεσσηνιακός Γ.Σ.1888». Το έτος ιδρύσεως του είναι το 1888 και το καθοριστικό της συστάσεώς του το έτος 1895. Από τότε και μέχρι το 1998, που ιδρύθηκε και το τελευταίο τμήμα της Άρσης Βαρών, έχει ιδρύσει 15 τμήματα. Ένα από τα πιο επιτυχημένα είναι και αυτό του Βόλεϊ και αυτό θα φανεί με τα παρακάτω.

      Έχοντας στο μυαλό και στην ψυχή την ρήση του μεγάλου ποιητή μας Γεωργίου Σεφέρη πως «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον», καλώ τον αναγνώστη να σημειώσει πως αναλυτικό εκτενές σημείωμα για την δραστηριότητα του τμήματος Βόλεϊ, το οποίο ιδρύθηκε το 1928-δηλαδή πριν 92 χρόνια- ετοιμάζεται και πως το παρόν σημείωμα θα αναφερθεί μόνο στις μεγάλες επιτυχίες, με αφορμή την πρόσφατη επιτυχία του Τμήματος, την συμπλήρωση δηλαδή των τεσσάρων (4) ετών από τον Απρίλιο του 2016, τότε που η Γυναικεία ομάδα του Συλλόγου μας έφθασε στα πρόθυρα της Α1 με ντόπιες αθλήτριες+1.

Η ομάδα 2015-2016 που χάρισε την 4η μεγάλη επιτυχία του τμήματος Βόλεϊ

      Αυτή είναι η αφορμή και θα γίνει προσπάθεια να ερμηνευτούν εν συντομία οι αριθμοί της επικεφαλίδος. 

       Λοιπόν το 1928, 92 χρόνια πριν δηλαδή,  η εφημερίδα «Σημαία» Καλαμών σημείωνε χρονογραφώντας κάτι πάρα πολύ προοδευτικό. Για τον Γυναικείο καλαματιανό αθλητισμό που προσφέρει Υγεία στα κορίτσια :                                               

Εφημ. "Σημαία" 1928

         

Για τους «κοντόφθαλμους» μεταγράφω (κρατώ την ορθογραφία) την παραπλεύρως φωτογραφία, διότι η ακριβώς παρακάτω είναι σαφέστερη. Και οι 2 φωτογραφίες από τα δημοσιεύματα έκλεισαν σήμερα 92 χρόνια, δηλαδή από τον Απρίλιο του 1928 :

ΒΟΛΕΫ-ΜΠΟΛ

Η χειρόσφαιρα ή αερόσφαιρα, μεταφράζομεν ημείς οι Έλληνες το αγγλικόν γυμναστικόν αγώνισμα Βόλεϋ-Μπόλ, κατ’ αντίθεσιν με το φούτ-μπόλ ποδόσφαιρο ή και ποδασφαίριον με μια λέξι.

Την ποδόσφαιραν παίζουν μόνον άνδρες. Την αερόσφαιραν παίζουν άνδρες αλλά ταιριάζει μάλλον εις δεσποινίδας. Ίνα δε μη κινήται η περιέργεια του κόσμου όταν παίζουν δεσποινίδες. Παίζουν εις κεκλεισμένον χώρον και τούτο δια τους σεμνοτύφους οίτινες αφίνουν τα κορίτσια των εις τα χοροδιδασκαλεία. Και τους ξυνοφαίνεται δια την γυμναστικήν αυτήν. Τα οποία δεν θα είνε όταν φορούν την γυμναστικήν των ποδιάν. Ούτε έξωμα, ούτε γυμνόχερ ή γυμνόποδα. Οι μεμψίμοιροι λοιπόν και οι αναποφάσιστοι ας λείψουν. Αι αντιρρήσεις των ας μείνουν εις τον κουτσομπολευτικόν κύκλον των του καφενείου. Διότι θα φαίνεται πως τους αρέσει να βλέπουν καμπούρικα, κοκκαλιάρικα κορίτσια και καχεκτικά. Οι γονείς οι ανεπτυγμένοι και οι πραγματικώς πονούντες δια την υγείαν των κοριτσιών των θα κάμουσι τας ομάδας ώστε τον Απρίλιον ναρχίση η ωραία αύτη γυμναστική παιδιά.

Ο Μεσσηνιακός και το Βόλεϊ. Εφημ. "Σημαία" & "Θάρρος" 1928

      Ο Μεσσηνιακός λοιπόν έδωσε στις καλαματιανές Γυναίκες την αφορμή να παίξουν Βόλεϊ και να ασχοληθούν με ένα ομαδικό άθλημα, διότι μέχρι τότε έκαναν γυμναστική και παραδοσιακό χορό, ως την μόνη γυμναστική και άσκηση. Οι προοδευτικοί γονείς επέτρεψαν στα κορίτσια τους να παίξουν Βόλεϊ και γιατί «πείστηκαν» για την ωφέλεια αλλά και διότι η προοδευτικότητα γινόταν μόδα.

      Δεν ήταν μόνο οι καλαματιανές εφημερίδες που πρόβαλαν την υγεία των Κοριτσιών μέσα από την Γυμναστική. Οι αθηναϊκές εφημερίδες έδιναν τον τόνο και η επαρχιακές ακολουθούσαν. «Η καλύτερη προίκα των κοριτσιών είναι η γυμναστική», έγραφαν :

       Μια πολύ παλιά, ίσως η παλαιότερη του ελλαδικού χώρου, φωτογραφία κοριτσιών που έπαιζαν Βόλεϊ, του έτους 1926, από την κλειστή κοινωνία των Ισραηλιτών της Θεσσαλονίκης σας δίνω ως παράδειγμα. Έχει και λαογραφική αξία καθώς η αμφίεση, το χτένισμα και το ύφος δείχνει το πόσο προοδευτικό εκείνη την εποχή ήταν η άθληση στο Βόλεϊ:

 

        Μετά από έξι χρόνια που τραβήχτηκε η φωτογραφία με τις παραπάνω Θεσσαλονικιές Ισραηλίτισσες, δηλαδή το έτος 1926, η αθηναϊκή κοινωνία είχε αρκετές ομάδες βόλεϊ γυναικών και μία εξ αυτών είναι αυτή της ομάδος του Πανιώνιου το 1932, που είχε την τιμή να φέρει πρώτος το άθλημα του Βόλεϊ στην Ελλάδα και να το διατηρεί μέχρι σήμερα:

            

       Οι αθλήτριες του Βόλεϊ, μαζί με αυτές του κλασικού αθλητισμού, ήταν αυτές που πρωτοπόρησαν στην γυναικείο αθλητισμό. Αθλήματα που ταίριαζαν στην Γυναίκα και μέσα από αυτά κέρδισε την χειραφέτησή της.  Η Γυναίκα στο φιλέ του Βόλεϊ είχε «άλλη» εικόνα :

                            Κάπου στην Αθήνα το 1930. Κορίτσια-μαθήτριες εκπαιδεύονται στο Βόλεϊ.

   Όμορφα τα ρετρό αφιερώματα και δεν τελειώνουν ποτέ αν κοντεύεις να τα "εκατοστήσεις"  σχεδόν στο άθλημα, όμως …… περισσότερο όμορφα είναι και τα αρχικά 92 χρόνια από τότε που ο Μεσσηνιακός έφερε και έκανε τα πάντα για την προώθηση του Βόλεϊ, αλλά τα 36 ήταν πολύ καλύτερα και … «διπλάρικα». Για να θυμηθούμε λοιπόν διότι είναι πρόσφατα όσα περιγραφούν παρακάτω :

         Ήταν τότε το 1984 επί προεδρίας του σπουδαίου ανθρώπου, επιχειρηματία και αθλητικού παράγοντα ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΧΑΡ. ΚΟΥΤΕΛΑ, 36 χρόνια πριν δηλαδή,

Ο Βασίλειος Χαρ. Κουτέλας

που α) η ομάδα Γυναικών, με προπονήτρια την κ. Μαίρη Τσιριμπή και 1,5 χρόνο προπόνηση  και 

β) η ομάδα Ανδρών, με προπονητή τον κ. Γιώργο Δερμάτη και πολλά χρόνια δουλειάς πριν από τον

κ. Κώστα Δέδε, κατέκτησαν τα αντίστοιχα πρωταθλήματα και ανέβηκαν στην Α΄ Εθνική, την τότε μεγαλύτερη κατηγορία Βόλεϊ. Οι τοπικές εφημερίδες αφιέρωσαν αρκετό μελάνι στην προβολή των κατορθωμάτων των ομάδων του Μεσσηνιακού:

Θα ήταν σημαντική παράλειψη αν σε αυτή την περίοδο των μεγάλων επιτυχιών του Μεσσηνιακού, δεν αναφερόταν η προσφορά του Γιάννη Μπουσούνη +2017,

Ο Γιάννης Μπουσούνης

ενός εξαιρετικού ανθρώπου, οικογενειάρχη, υπαλλήλου, αθλητή και παράγοντα, του οποίου η ενασχόληση με τον Μεσσηνιακό και αργότερα με το τμήμα Βόλεϊ του συλλόγου Α.Ο. Καλαμάτα ΄80, είχε ευεργετικά αποτελέσματα για το καλαματιανό Βόλεϊ.

           Οι επιτυχημένες ομάδες Γυναικών & Ανδρών της περιόδου 1983-1984, που ανέβηκαν στην Α΄ Εθνική, υπήρξαν η 1^η μεγάλη επιτυχία του τμήματος Βόλεϊ του Μεσσηνιακού, η Ανδρική δημιούργημα του κ. Κώστα Δέδε και η Γυναικεία της κ. Μαίρης Τσιριμπή, 36 χρόνια πριν δηλαδή.

         Οι καλαματιανές εφημερίδες δικαιολογημένα έκαναν αναφορές αλλά και οι αθηναϊκές αθλητικές εφημερίδες βοούσαν με συνεχή αφιερώματα. Δείτε παρακάτω τα δημοσιεύματα της εφημερίδος «Αθλητική Ηχώ» από το αρχείο του κ. Ηλία Κλημεντίδη, ο οποίος προσφέρει στον αθλητισμό ποικιλοτρόπως.

          Οι δύο ομάδες μας (Ανδρών & Γυναικών) αγωνίστηκαν την περίοδο 1984-1985 στην Α΄ Εθνική, 35 χρόνια πριν δηλαδή, αλλά και οι δύο υποβιβάστηκαν διότι η απειρία τους υπήρξε καθοριστικός παράγοντας. Ο δρόμος που ακολούθησαν ήταν διαφορετικός. Η Ανδρική ομάδα έπαιξε στην Β΄ Εθνική 1985-1986 και κατάφερε την επόμενη χρονιά να ανεβεί πάλι στα σαλόνια της Α΄ Εθνικής. Την περίοδο 1986-1987, 33 χρόνια πριν δηλαδή, όχι μόνο αγωνίστηκε με επιτυχίες αλλά τερμάτισε και στην 5^η θέση και ήταν η πρώτη επαρχιακή ομάδα.

       Η περίοδος αυτή καθώς και η επόμενη 1987-1988 έχουν περιγραφεί αναλυτικότατα και γλαφυρότατα από τον κ. Παναγιώτη Παπαμικρούλη, ο οποίος μαζί με τους Γιάννη Μπουσούνη, Τριαντάφυλλο Τσικάλογλου, Δημήτρη Μιχαλόπουλο, Τάκη Δημόπουλο, Δημήτρη Μουρδουκούτα, Χρήστο Παρασκευά και Χρήστο Ριζά αποτέλεσαν την επιτροπή που διαχειρίστηκε τότε την ομάδα.

        Η ομάδα δεν κατάφερε να επιβιώσει για 3^η συνεχή χρονιά στην Α΄ Εθνική και υποβιβάστηκε. Σημαντικός σταθμός ήταν ο ερχομός του διάσημου και σπουδαίου Πολωνού προπονητή Γιέρζυ Βέλτς, ο οποίος κατηύθυνε την ομάδα στην θριαμβευτική χρονιά 1986-1987, 

καθώς και του αδελφού του Αντρέι Βέλτς που την κοουτσάρισε την 2^η χρονιά 1987-1988, 32 χρόνια πριν δηλαδή.

          Ακολούθησε η απογοήτευση από τις χαμηλότερες κατηγορίες, οι μεταγραφές των ταλαντούχων αθλητών επηρέασαν και έτσι επήλθε ο μαρασμός και η φθορά με αποτέλεσμα το Ανδρικό τμήμα Βόλεϊ του Μεσσηνιακού να σταματήσει την δράση του.

        Οι περισσότεροι από τους παραπάνω αναφερθέντες ήταν παρόντες στην μεγάλη γιορτή των 130 χρόνων ζωής του Μεσσηνιακού που έγινε στις 16 Ιουνίου 2018, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίου Προκοπίου Παυλόπουλου, και τιμήθηκαν για την προσφορά τους στον ιστορικό Σύλλογό μας.

      

      Το Γυναικείο όμως τμήμα ακολούθησε αντίστροφη ανάπτυξη. Όταν το ενδιαφέρον για το  ανδρικό βόλεϊ μεταφέρθηκε μέσα από τις τάξεις του Συλλόγου ΑΟ Καλαμάτα ΄80, η Γυναικεία ομάδα του Μεσσηνιακού άρχισε την ανοδική της πορεία. Έτσι το 2009 κατέκτησε την 2^η μεγάλη επιτυχία της, μετά το 1984. Ανέβηκε με πολύ αγώνα και κόπους, και με προπονητή τον Λαρισαίο κ. Πέτρο Πνάκα, στην Α2 Εθνική κατηγορία (δεύτερη τη τάξει, μετά την Α1), 11 χρόνια πριν δηλαδή, και αγωνίστηκε την περίοδο 2009-2010, αλλά δεν μπόρεσε να κρατηθεί και υποβιβάστηκε.

          Επειδή οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν. Οι Εθνικές κατηγορίες των πρωταθλημάτων Γυναικών μέχρι το 2017 ήταν δύο, δηλαδή η Volleyleague, (η παλαιά Α1) σε έναν όμιλο και η Α2 κατηγορία σε 2 ομίλους. Προστέθηκε μια 3^η κατηγορία μεταξύ αυτών των δύο, η λεγόμενη Pre League, και ίσχυσε από την περίοδο 2017-2018 και μετά.

          Μετά την Α2 της περιόδου 2009-2010 ακολούθησε μια μικρή περίοδος 2010-2014 που η ομάδα Γυναικών αγωνιζόταν στην Β΄ Εθνική. Από την περίοδο 2012-2013 την ομάδα ανέλαβε η κ. Γωγώ Σουρή η οποία παραμένει μέχρι και σήμερα προπονήτρια. Την περίοδο 2012-2013 λοιπόν η ομάδα έπαιξε σε μπαράζ την άνοδό της στην Α2. Δεν τα κατάφερε κάτι που έγινε κατορθωτό την χρονιά 2013-2014. Η 3η μεγάλη επιτυχία συνεχούς επιτυχούς παρουσίας στην Α2, αναφέρεται μαζεμένη για μια 3ετία, δηλαδή στις ομάδες των ετών:

πριν 5 χρόνια,

πριν 4 χρόνια,  

πριν 3 χρόνια,

τα οποία αντιστοιχούν στις περιόδους 2014-2015, 2015-2016 και 2016-2017, διότι τότε η Ομάδα Γυναικών αγωνίστηκε διακρινόμενη κάθε χρόνο στην Α2 (δεύτερη τη τάξει κατηγορία τότε), με προπονήτρια τη κ. Γωγώ Σουρή.    

         Από τότε και μέχρι την φετινή 2019-2020, η οποία δεν ολοκληρώθηκε λόγω του COVID-19, η ομάδα ήταν πάντα στις θέσεις από την 2^η μέχρι την 6^η, στην Α2.
          Για ιστορικούς και ευγνώμονες λόγους θα πρέπει να τονιστεί πως το Φεβρουάριο του 2015 ο κ. Σταύρος Παπαδόπουλος, επιχειρηματίας και μεγάλος χορηγός του ποδοσφαίρου του Π.Σ. "Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ" και του ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟΥ, καθώς και ευεργέτης με ποικίλους τρόπους της περιοχής μας, αντιλαμβανόμενος το μέλλον του τμήματος Βόλεϊ του Μεσσηνιακού, κάλεσε όλη την ομάδα σε δείπνο στο σπίτι του, όπου, παρόντος και του τότε προέδρου κ. Νταβουτιάν, έδωσε αισιόδοξα μηνύματα στήριξης της προσπάθειάς της, καθώς και ένα σεβαστό χρηματικό ποσό ως δώρο στην κάθε αθλήτρια.

         
           Ιδιαίτερη όμως μνεία πρέπει να γίνει όμως για την χρονιά 2015-2016,  4 χρόνια πριν δηλαδή, διότι η Ομάδα Γυναικών είχε την 4^η μεγάλη επιτυχία της,. Η Ομάδα που αποτελείτο από ντόπιες αθλήτριες + την κορίνθια φοιτήτρια Σπυριδούλα Σκλήρη που διέμενε όμως στην Καλαμάτα, κατέκτησε την 2^η θέση στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος (με πρώτο τον Πανιώνιο) και αγωνίστηκε στα μπαράζ στην Πάτρα. Προσπάθησε να είναι μία από τις 2 ομάδες που θα προχωρούσαν στην δεύτερη και τελευταία φάση των μπαράζ με τις πρώτες του βόρειου ομίλου, αλλά δεν τα κατάφερε. Έπαιξε 3 αγώνες μέσα σε 3 μέρες, με τα μεγαθήρια Θέτιδα Βούλας και Ηλυσιακό (αυτές οι ομάδες νίκησαν τις άλλες του βόρειου ομίλου και ανέβηκαν στην Volleyleague, στην οποία παραμένουν μέχρι σήμερα). Η μεγάλη αυτή επιτυχία έχει καταχωρηθεί ως η 4^η μεγάλη επιτυχία του Βόλεϊ του Μεσσηνιακού Γ.Σ. και έγινε σε μια περίοδο που οι οικονομικοί πόροι του Συλλόγου μας λιγόστεψαν και οι υποχρεώσεις ήταν τεράστιες. Καταθέτω τα ιδιαίτερα στοιχεία αυτής της περιόδου :

Η Ομάδα Γυναικών συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής κατηγορίας στον Β΄ Υποόμιλο που είχε 11 ομάδες. Έδωσε 20 αγώνες και τερμάτισε 2^η συγκεντρώνοντας 46 βαθμούς, έχοντας 16 νίκες και 4 ήττες, κερδίζοντας 52 σετ και χάνοντας 23. Είχε την 3^η καλύτερη επίθεση και 2^η καλύτερη άμυνα. 

Ακολούθησαν οι αγώνες μπαράζ για την Α1 που έγιναν στην Πάτρα και βρέθηκε αντιμέτωπη με τις ομάδες του Ηλυσιακού, της Θέτιδος Βούλας και του Πανιωνίου. Έδωσε 3 αγώνες σε 3 ημέρες στους οποίους ηττήθηκε κερδίζοντας 1 σετ και χάνοντας  9. Αποκλείστηκε από την Γ΄ φάση των μπαράζ.

Το ρόστερ στο οποίο βασίστηκε όλη την χρονιά ήταν το παρακάτω (αναφέρονται αλφαβητικά όσες αθλήτριες είχαν συμμετοχή σε επίσημους αγώνες): Αντωνοπούλου Φωτεινή, Βέλμαχου Αφροδίτη, Βυθούλκα Νίκη, Ζερίτη Αθηνά, Κουτσουροπούλου Μιράντα, Κωνσταντοπούλου Μαρία, Μπαξιβανάκη Σοφιτίνα, Μπεσή Εβελίνα, Μπούνα Θεώνη, Παναγοπούλου Ζωή, Ραμούνδου Νατάσα, Σαμπάτη Ιφιγένεια, Σκλήρη Σπυριδούλα, Σουρή Γωγώ, Σπανού Πωλίνα, Τζούλου Κωνσταντίνα, Φωτεινάκη Κατερίνα, Χειλαδάκη Κέλλυ.

Προπονήτρια, για 4^ο συνεχή χρόνο ήταν η Γωγώ Σουρή, βοηθός της ο Χρήστος Χρονόπουλος, φροντιστής ο Νίκος Ζεργιώτης και φυσιοθεραπευτής ο Δημήτρης Τσικούρης. 

Χορηγοί της Ομάδος ήταν οι :

Οι Χορηγοί της περιόδου 2015-2016

Οι τοπικές εφημερίδες δεν άφησαν ασχολίαστη την τεράστια επιτυχία και ακολούθησαν την ομάδα:

Με την λήξη του κανονικού πρωταθλήματος έγραφαν:

Και αφίσα για τους Μεσσήνιους της Πάτρας :

Όμως……..

       Το αφιέρωμα αυτό στην τελευταία μεγάλη επιτυχία του Βόλεϊ του μεσσηνιακού ολοκληρώνεται με μια συνέντευξη και τρεις δηλώσεις-αναμνήσεις. Η συνέντευξη είναι αυτή που έδωσε τότε η βασική συντελεστής της επιτυχίας εκείνης της χρονιάς. Η προπονήτρια και παίκτρια κ. Γωγώ Σουρή. Από την αθλητική ιστοσελίδα GAZETTA.GR :

https://www.gazzetta.gr/volleyball/article/906820/thayma-toy-messiniakoy-pics?fbclid=IwAR33SQB0hnswdBUVXXm6TFYAG99i_J9Z7gMslaQryZhfy7CIgqhWkDY-BBQ

Το... θαύμα του Μεσσηνιακού

Ο Μεσσηνιακός τρελαίνει κόσμο με την φετινή του πορεία στην Α2 γυναικών και την Παρασκευή (14/4) θα ριχτεί στη μάχη των μπαράζ διεκδικώντας την επιστροφή του στην Α1 μετά από 21 χρόνια. Το gazzetta.gr ξετυλίγει την ιστορία της «πράσινης θύελλας» που σε δύσκολες εποχές διαγράφει πορεία πρωταθλητισμού.

Στο ευρύ κοινό μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα γνωστό όμως ο Μεσσηνιακός αποτελεί έναν από τους πιο ιστορικούς συλλόγους στην Ελλάδα με την ιστορία του να ξεκινά από το 1888!

Ένα από τα πρώτα τμήματα που δημιουργήθηκε ήταν και αυτό του βόλεϊ που ξεκίνησε την διαδρομή του στο χρόνο το 1928. Συμπληρώνοντας 39 χρόνια ζωής, το γυναικείο τμήμα κλέβει φέτος την παράσταση με την ξέφρενη πορεία του στην Α2 γυναικών, μιας και η 2η θέση στον 2 όμιλο του Νότου δίνει την ευκαιρία στον Μεσσηνιακό να διεκδικήσει μέσω των μπαράζ την άνοδο στα σαλόνια της Α1.

Η ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας βρήκε τον Μεσσηνιακό έπειτα από 20 αγωνιστικές να τερματίζει πίσω μόνο από τον Πανιώνιο και πλέον στα μπαράζ του τριημέρου 15-17 Απριλίου στην Πάτρα, οι παίκτριες της Γωγώς Σουρή θα προσπαθήσουν να ολοκληρώσουν το... θαύμα και να επιστρέψουν στην Α1 κατηγορία μετά το 1985.

Remaining Time-0:26

Fullscreen

Mute

Ένας από τους βασικούς υπεύθυνους της φετινής επιτυχίας είναι αναμφισβήτητα η Γωγώ Σουρή. Έχοντας  μια πλούσια διαδρομή στην Α1 κατηγορία αγωνιζόμενη σε Ηλιούπολη, Βύρωνα, ΖΑΟΝ, Πανελλήνιο, Κτησιφώντα, η κόουτς-παίκτρια του Μεσσηνιακού επέστρεψε πριν από 4 χρόνια στη γενέτειρα της και πλέον βρίσκεται κοντά στο να γράψει ιστορία.

         Το gazzetta.gr επικοινώνησε μαζί της και με τη βοήθεια της θα ξετυλίξουμε τόσο το κουβάρι της εκπληκτικής πορείας του Μεσσηνιακού μέχρι τα μπαράζ της ανόδου, όσο και τις αντικειμενικές δυσκολίες που συναντούν πια τέτοιες προσπάθειες στην Ελλάδα της κρίσης.

       Έπειτα από τρία χρόνια στο περιφερειακό πρωτάθλημα της Β' Εθνικής, ο Μεσσηνιακός κατάφερε να επιστρέψει το 2014 στην Α2, στη δεύτερη χρονιά της Γωγώς Σουρή στο τιμόνι της ομάδας και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Η χρονιά που ακολούθησε ήταν εξίσου επιτυχημένη για την ομάδα, μιας και ο βασικός στόχος της παραμονής επιτεύχθηκε χωρίς προβλήματα, με την «πράσινη θύελλα» να τερματίζει στην 5η θέση. Η τρέχουσα όμως αγωνιστική περίοδος ξεπερνά κάθε προσδοκία , με την ομάδα της Μεσσηνίας να κατακτά την 2η θέση και παραμονές του πρώτου αγώνα των μπαράζ απέναντι στον Πανιώνιο (15/4, 20.00) η ίδια η προπονήτρια του συλλόγου τονίζει:

«Σίγουρα δεν περιμέναμε μια τέτοια πορεία ξεκινώντας τη χρονιά. Βλέποντας τις ομάδες του ομίλου μας, μέσα στις οποίες υπήρχαν 8 σύλλογοι από την Αθήνα, θεωρούσαμε πως ο ρεαλιστικός στόχος θα ήταν να μείνουμε στην κατηγορία. Προσωπικά έβλεπα τη δουλειά που κάναμε και πίστευα πως θα μπορούσαμε να εμφανιστούμε ιδιαίτερα ανταγωνιστικές, ωστόσο το σενάριο των μπαράζ υπήρχε μόνο στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Tα ταξίδια και τα αντίστοιχα έξοδα είναι αρκετά, ειδικά για μια επαρχιακή ομάδα όπως η δική μας, συγκρίνοντας τα οικονομικά μας δεδομένα με αυτά των ομάδων της Αθήνας. Εμείς προσπαθήσαμε να συνδυάσουμε τη φρεσκάδα με την εμπειρία στο ρόστερ μας. Η συνολική μας διαδρομή αποτελεί τεράστιο επίτευγμα. Ειδικά αν αναλογιστούμε το μπάτζετ μας. Υπήρχαν ομάδες που είχαν ως στόχο από το ξεκίνημα της χρονιάς την άνοδο. Για εμάς δεν ήταν αυτός ο στόχος. Ξεκινήσαμε ως αουτσάιντερ, αλλά στην πορεία μας προέκυψε η δυνατότητα να διεκδικήσουμε την άνοδο και τη θέση στα μπαράζ και είμαστε χαρούμενες για όσα έχουμε πετύχει».         Πραγματοποιώντας εντυπωσιακό δεύτερο γύρο και τρέχοντας ένα εντυπωσιακό σερί με 11 νίκες σε 12 αναμετρήσεις, ο Μεσσηνιακός κατάφερε να κερδίσει με το... σπαθί του την παρουσία του στα μπαράζ, δίχως όμως αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες:

«Όλα κοστίζουν. Τα ταξίδια είναι αρκετά, όπως και τα έξοδα. Τα οικονομικά μας δεδομένα είναι περιορισμένα. Πέρα από κάποια μικρά έσοδα από τοπικούς χορηγούς, δεν υπάρχει κάποια άλλη πηγή. Έτσι, πέρα από τον μισθό του προπονητή και κάποια χρήματα για τα οδοιπορικά, το μπάτζετ μας δεν είναι εύκολο να καλύψει κάτι παραπάνω, όπως για παράδειγμα μεταγραφές. Γι' αυτό το λόγο χρειάζεται αγάπη, μεράκι και... τρέλα, προκειμένου να καταφέρουμε να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας. Σε αυτό μας βοηθά τρομερά και ο έφορος μας, Χρήστος Ζερίτης. Προσπαθεί να μας παρέχει κάθε δυνατή βοήθεια, ακόμα και αναζητώντας χορηγούς για την ενίσχυση του συλλόγου. Για εμάς είναι ο άνθρωπος μας».

          Ανασταλτικό παράγοντα βέβαια για προσπάθειες αντίστοιχες με αυτή του Μεσσηνιακού στην αποτελεί και η γενικότερη κάμψη που διανύει ο χώρος του βόλεϊ και κατ' επέκταση και το γυναικείο κομμάτι, σε όλη αυτή την περίοδο της γενικότερης κρίσης στην Ελλάδα.

«Η γενικότερη κατάσταση δυσκολεύει τις προσπάθειες που γίνονται. Πρέπει να συμπεριφέρεσαι σαν επαγγελματίας ενώ στην ουσία δεν είσαι. Δεν υπάρχει η δυνατότητα να συντηρηθείς μέσα από το χώρο οικονομικά. Πέρα μόνο από κάποια μικροποσά με τα οποία καλύπτονται ορισμένα από τα οδοιπορικά έξοδα. Πριν από μερικά χρόνια, ειδικά πριν από την κρίση, οι συνθήκες ήταν καλύτερες και βέβαια υπήρχαν και περισσότερα λεφτά. Πλέον βασιζόμαστε στην αγάπη. Για το άθλημα και για την ομάδα. Σε ότι αφορά στη δική μας την ομάδα, όλα τα παιδιά εργάζονται και στηρίζουν το σύλλογο. Αγαπούν την ομάδα και συμπεριφέρονται ως άριστοι επαγγελματίες, ενώ ουσιαστικά δεν είναι», μας ανέφερε η Γωγώ Σουρή.
           Ο Μεσσηνιακός όμως δεν είναι ο μόνος εκπρόσωπος της Καλαμάτας στην Α2 γυναικών, καθώς το «παρών» δίνει και ο Α.Ο Ακρίτας, με τα δύο σωματεία να διατηρούν πολύ καλές σχέσεις. Μάλιστα η προπονήτρια του Μεσσηνιακού ήταν αυτή που προσφέρθηκε να βοηθήσει εθελοντικά στις προπονήσεις του Α.Ο Ακρίτα στο διάστημα της απουσίας του προπονητή, Μπάμπη Μυτσκίδη, ο οποίος αναγκάστηκε κατά τη διάρκεια της σεζόν να υποβληθεί σε εγχείρηση στην Αθήνα, καθώς είχε υποστεί ρήξη αχίλλειου.

«Ο προπονητής του Ακρίτα είχε υποστεί έναν σοβαρό τραυματισμό και προσφέρθηκα να βοηθήσω για μερικές ημέρες, μέχρι να επιστρέψει από την Αθήνα. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο συλλόγων είναι πολύ καλές και υπάρχει μια υγιής συνεργασία θα έλεγα», σχολίασε η κόουτς της «πράσινης θύελλας».

Σε ότι αφορά στον διπλό της ρόλο ως προπονήτρια και παίκτρια: «Έφυγα από τα 18 μου από την Καλαμάτα. Έπειτα από 13 χρόνια καριέρας, επέστρεψα στην πόλη μου για να εργαστώ, αναλαμβάνοντας αρχικά τη θέση της προπονήτριας. Τα περιορισμένα οικονομικά δεδομένα του συλλόγου δεν επέτρεπαν πολλές κινήσεις για ενίσχυση και έτσι από την πλευρά μου προσπαθώ να βοηθήσω την ομάδα και ως παίκτρια. Προσπαθώ να ανταποκριθώ και στους δύο ρόλους όσο πιο καλά μπορώ. Σίγουρα δεν είναι εύκολο, καθώς χάνεις πράγματα όταν αγωνίζεσαι αντί να παρακολουθείς την εξέλιξη του αγώνα. Οι παίκτριες μου όμως το έχουν αποδεχτεί και τα αποτελέσματα δείχνουν πως ανταποκρινόμαστε. Με βοηθούν και τις βοηθάω σε αυτή την προσπάθεια που κάνουμε».

         Για μια επαρχιακή ομάδα είναι απαραίτητη και η στήριξη από την τοπική κοινωνία και με το ανδρικό τμήμα του συλλόγου να μην υπάρχει πια, η γυναικεία ομάδα αποτελεί πλέον το... καμάρι του μεσσηνιακού βόλεϊ, με τον κόσμο να αγκαλιάζει από την πλευρά του με την πάροδο του χρόνου την ομάδα. «Όσο προχωρούσε η σεζόν και τα θετικά αποτελέσματα πολλαπλασιάζονταν, ο κόσμος ερχόταν όλο και περισσότερο στο γήπεδο. Για τα δεδομένα του αθλήματος είναι αρκετή η ανταπόκριση που έχουμε. Η πορεία της ομάδας προσέλκυσε παράλληλα και το ενδιαφέρον από τα μέσα. Βέβαια ουσιαστική βοήθεια δεν έχει έρθει. Το οικονομικό είναι ένα σοβαρό θέμα. Προς το παρόν λαμβάνουμε την ηθική ικανοποίηση για την προσπάθεια μας από τον κόσμο. Βλέπουμε όμως πως υπάρχει διάθεση για βοήθεια στο μέλλον και αυτό είναι σίγουρα κάτι θετικό».

Έχοντας λοιπόν κλέψει την παράσταση στην κανονική διάρκεια της Α2, ο Μεσσηνιακός ετοιμάζεται πυρετωδώς για το τριήμερο μπαράζ της Πάτρας όπου θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον Πανιώνιο (15/4, 20.00), τη Θέτιδα (16/4, 20.00)  και τον Ηλυσιακό (17/4, 20.00), με τους δύο πρώτους αυτού του μίνι πρωταθλήματος να κυνηγούν μετέπειτα τα τρία εισιτήρια για την Α1, μαζί με την Ελπίδα Αμπελοκήπων και τους Μακεδόνες Αξιού που έρχονται από τους δύο ομίλους του Βορρά.
Άπαντες στην «πράσινη» θύελλα ελπίζουν η ομάδα να καταφέρει να ολοκληρώσει το... θαύμα, με την Γωγώ Σουρή να τονίζει ενόψει των μπαράζ πως παρά το χαρακτηρισμό του αουτσάιντερ, η ίδια και οι παίκτριες της θα προσπαθήσουν για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα: «Η ομάδα έχει κάνει την υπέρβαση της φτάνοντας στα μπαράζ. Το δύσκολο μέρος και αγχωτικό ήταν αυτό, όπως και η επιτυχία μας βέβαια. Στα μπαράζ 4 ομάδες θα δώσουν 3 παιχνίδια σε 3 ημέρες. Όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο τα πάντα μπορούν να συμβούν. Είναι ένα ματς ανά μία μέρα. Σαφώς είμαστε αουτσάιντερ και σαφώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε καλές ομάδες. Όμως νομίζω σε μια τέτοια διοργάνωση κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί. Ο Μεσσηνιακός θα παίξει χωρίς άγχος για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η ομάδα αυτή συνεχώς με εκπλήσσει. Ότι και να συμβεί, στην παρούσα φάση, είμαι απόλυτα ικανοποιημένη από την πορεία της ομάδας μου και υπερήφανη για τις παίκτριες μου. Είμαι σίγουρη πως και  αυτό το τριήμερο θέλουν και θα κάνουν το καλύτερο δυνατόν».Το μόνο σίγουρο είναι πως ανεξάρτητα από την τελική έκβαση των μπαράζ, ο Μεσσηνιακός έχει διαγράψει μία αξιοζήλευτη  πορεία, δίχως ιδιαίτερα εφόδια, βασιζόμενος στην αγάπη για όλων όσων βρίσκονται μέσα και γύρω από την ομάδα τόσο για τον σύλλογο, όσο και για το ίδιο το άθλημα του βόλεϊ και η ιστορία του αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα  για κάθε ομάδα που επιθυμεί να πρωταγωνιστήσει σε δύσκολες συνθήκες, όπως αυτές που ζούμε στην Ελλάδα της κρίσης».

           Ζητήθηκαν από τον γράφοντα δηλώσεις-αναμνήσεις για εκείνη την χρονιά από τρεις αθλήτριες που η απόδοσή τους έπαιξε σημαντικό ρόλο σε εκείνη την επιτυχία.
                                                                                                                                                                   

Ραμούνδου Νατάσα

Η κ. Νατάσα Ραμούνδου, αθλήτρια της Ομάδος μέχρι σήμερα, θυμάται και γράφει για εκείνη την περίοδο :

«Εκείνη η Χρονιά ήταν αξέχαστη! Ήταν η χρονιά που η ομάδα ήταν πιο πολύ ομάδα από ποτέ....Είχαμε θέληση, καρδιά...μα πάνω απ’ όλα πάθος και ψυχή....Δεν έλειπε κανένα υλικό από τη συνταγή της επιτυχίας...Υπήρχε αυτό το δέσιμο μεταξύ μας που έκανε το έργο της προπονήτριάς μας Γεωργίας Σουρή να μοιάζει πιο εύκολο! Η βοήθεια από ανθρώπους μέσα αλλά και έξω από το γήπεδο ήταν πολύ σημαντική! Το γήπεδο είχε πολύ κόσμο σε κάθε παιχνίδι. Ήταν εκεί και μας στήριζε. Η ανοδική πορεία ήταν μονόδρομος».

Η κ. Μαρία Κωνσταντοπούλου, αθλήτρια της ομάδος μέχρι σήμερα, θυμάται και γράφει για εκείνη την περίοδο:

Κωνσταντοπούλου Μαρία

«Μου ζητήθηκε να γράψω λίγα λόγια για την περίοδο που η ομάδα του Μεσσηνιακού έφτασε στα μπαράζ ανόδου της Α1..Τα συναισθήματα που συνοδεύουν αυτή την ανάμνηση είναι τόσο δυνατά που είναι αδύνατο να αποτυπωθούν...Η χρονιά θυμάμαι ξεκίνησε γεμάτη ενθουσιασμό κ όρεξη όχι με σκοπό την άνοδο αλλά για μια καλή πορεία στην Α2, στόχος ήταν η προσωπική βελτίωση της καθεμιάς. Άλλωστε ήμασταν μια επαρχιακή ομάδα με σχεδόν μηδενικό μπάτζετ που όμως το οικογενειακό της κλίμα την έδεσε και την έκανε όχι απλά αξιόμαχη αλλά να κοιτά κατάματα όλους τους αντιπάλους, ομάδες αθηναϊκές με υψηλά μπάτζετ και επαγγελματίες παίκτριες και τις περισσότερες φορές να τις κερδίζει. Συστατικό της επιτυχίας η εμπιστοσύνη που υπήρχε μεταξύ μας. Ήξερες ότι καμία δεν θα σε κρίνει αλλά ήταν εκεί για να σε καλύψει και να σε στηρίξει... Βασικό συστατικό της επιτυχίας επίσης ήταν και το πάθος και η πίστη της προπονήτριας μας που ούσα ταυτόχρονα και συμπαίκτρια μας μας έδινε μια επιπλέον ώθηση. Οι νίκες ερχόντουσαν αβίαστα η μία μετά την άλλη και αναμνήσεις από τα τραγούδια στο πούλμαν, η χαρά στα πρόσωπα του κόσμου που είχε αρχίσει να έρχεται ξανά στο γήπεδο, η απογοήτευση μετά από ένα άσχημο αποτέλεσμα αλλά και η πίστη ότι στο επόμενο παιχνίδι θα είμαστε ενωμένες ξανά σαν γροθιά έχουν χαραχτεί μέσα μου και νομίζω με ωρίμασαν σαν αθλήτρια αλλά και σαν άνθρωπο. Συναισθήματα που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει. Μπορεί το όνειρο της Α1 να μην ήρθε τότε αλλά αισθάνομαι ότι το ταξίδι ήταν αυτό που άξιζε».

Χειλαδάκη Κέλλυ

Η κ. Κέλλυ Χειλαδάκη, αθλήτρια της Ομάδος μέχρι σήμερα, θυμάται και γράφει για εκείνη την περίοδο:

«Για μένα εκείνη η χρονιά ήταν η πρώτη μου στην ιστορική ομάδα της Καλαμάτας και μπορώ να πω η πιο επιτυχημένη! το πρωτάθλημα ήταν ανταγωνιστικό και όλες οι ομάδες ήταν καλές με ενισχυμένα ράστερ και αυτό το έκανε ακόμα πιο δύσκολο! εμείς ταπεινά από την αρχή και με ωραίο κλίμα και διάθεση είμασταν εκεί σε όλη την διάρκεια του πρωταθλήματος μέχρι και το τέλος! πιστεύω και εύχομαι στον Μεσσηνιακό να έχει κάθε χρόνο επιτυχίες και με την βοήθεια της πόλης να μπορεί να στέκεται, όπως το κάνει ήδη, με αξιοπρέπεια στα σαλόνια των εθνικών κατηγορικών!».

        





      Το ανωτέρω δημοσίευμα ενέχει θέση ιστορικής καταγραφής. Θα ήταν σωστό και δίκαιο όλοι οι Σύλλογοι της Καλαμάτας που ασχολούνται με το Βόλεϊ, να κάνουν παρεμφερείς ιστορικές αναδρομές, εφόσον έχουν να παρουσιάσουν κάτι από την πολυετή δράση τους. Στόχος πρέπει να είναι η καταγραφή, να γραφτεί δηλαδή η Ιστορία και να μαθευτεί από τον φίλαθλο, και μη, κόσμο. Διότι «Verba volant, scripta manent», δηλαδή "τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν". Πρόκειται βεβαίως για μια λατινική φράση, η οποία τονίζει την αξία που έχει ένα γραπτό αποδεικτικό κείμενο, το οποίο δεν μπορεί ν΄ αμφισβητηθεί, έναντι του προφορικού λόγου. Διότι ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αλλά δεν δεσμεύεται αλλά ούτε και αποδείξεις των λεγόμενων χρειάζεται να προσκομίσει.  Σα να λέμε «έπεα πτερόεντα».  Εξ άλλου ο κυριότερος λόγος της καταγραφής και της μελέτης της Ιστορίας-της όποιας Ιστορίας- είναι ο Φρονηματισμός. Διότι ο θυμόσοφος λαός μας λέει πως ο καθένας «με τα λόγια χτίζεις ανώγεια και κατώγια».-