ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΜΑΝΗ ΤΟ 1841-ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ-

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΜΑΝΗ 1841-ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ-

Επιστολή στην Εφημερίδα «Αθηνά», φ. 826 της  21 Ιουνίου 1841.

"Κύριε Συντάκτα της Αθηνάς. Παρακαλείστε να δημοσιεύσετε και αύθις αυθαιρέτους τινάς πράξεις του Κ. Αντισυνταγματάρχου Φέδερ, ασυγκρίτω λόγω παρανομωτέρας των δημοσιευθέντων πολλάκις δια της αξιοτίμου εφημερίδος σας. Ο ρηθείς ούτος εις όλας εν γένει τας εκλογάς των δημαιρεσιών των νεοσχηματισθέντων δήμων της Λακωνίας, παρευρεθείς αυτοπροσώπως, υπεχρέωσε τους έχοντας δικαίωμα του ψηφοφορείν, με υποσχέσεις βαθμών και αριστείων, άλλους με απειλάς και καταπιέσεις, να εκλέξουν συμβούλους, δημάρχους και λοιπούς, ούς αυτός ήθελε και εκφώνει ονομαστί.  Κατά δυστυχίαν (το λέγομεν με λύπην μας, ως μη φέρον τιμήν εις τους Σπαρτιάτας) όλοι υπέκλινον και των έδιδον άγραφα τα ψηφοδέλτιά των και έγραφον οι επί τούτου διορισμένοι γραφείς, ους αυτός ήθελεν, ονομάζων το γραφείον του, γραφείον της Κυβερνήσεως, και κάθε άλλο, των ραδιούργων, και ούτω διεκπεραίωσε τας δημαιρεσίας, κατά την έφεσίν του. Αλλ’ εις το δήμον Καρδαμύλης συνέβη το εναντίον. Οι εκεί δημόται με όλας, τας οποίας υπέφερον απειλάς παρά του Κ. Φέδερ, και συγχρόνως από τους στρατιώτας καταπιέσεις, έδωκαν τας ψήφους των ελευθέρως. Ο Κ. Διοικητής Λακωνίας, ως δεν αμφιβάλλεται, βιασθείς παρά του Κ. Φέδερ, ως δεν εσυστάθη να τω ομολογήση εις τινας, ότι βρε αδελφοί να κάμω είμαι υπήκοος και δεν ημπορώ να πράξω άλλως πως, ακύρωσε την εκλογήν με γενομένης κατά την θέλησιν του Κ. Φέδερ, αλλ’ επειδή η δημαιρεσιακή επιτροπή έκαμεν έφεσιν εις την αρμοδίαν Γραμματείαν, τι κάμνει ο ρηθείς Κ. Φέδερ, επιτρέπει εις τον εν αδεία διαμένοντα εις την οικίαν του Ανθυπολοχαγόν Γ. Μουρτζινάκον (του οποίου το μέρος ευνοεί) και φέρεται έκτοτε τεσσαράκοντα περίπου στρατιώτας και φαλαγγίτας εις τα χωρία του δήμου καταπιέζοντας τους μη ψηφοφορήσαντας υπέρ αυτού, συσωρεύων ανά δέκα και δεκαπέντε στρατιώτας εις πάσαν οικίαν.

 Όστις γνωρίζει τα πάθη των Μανιατών δύναται να συμπεράνη οποία υποφέρουν δύο περίπου μήνας οι δυστυχείς εκείνοι άνθρωποι, και μάλιστα από άνθρωπον νέον και του οποίου η διαγωγή είναι εγνωσμένη, και τους άλλους έχοντας  προσωπικά πάθη και θέλοντας να ευχαριστήσουν την θέλησιν του εντολέως των, κατ’εσφαξαν τα οικουρά ζώα των, κατέφθειραν εκ των επίπλων των οικιών των πολλά, διεσκόρπισαν φανερώς τε και αφανώς πολλά πράγματα, έχοντες υπό φυλάκισιν και εντός υπογείων μερών μέχρι σήμερον τινάς και τους κατατυραννούν, και πολλοί ανεχώρησαν εκ των οικιών των μεταβάντες εις Καλάμας κι αλλαχόθι οικογενειακώς,παραλείψαντες τας οικίας των και τα εν αυταίς εις την διάκρισιν των ρηθέντων. Όλα ταύτα έγινα γνωστά επισήμως Και κατ’ επανάληψιν από τας δημοτικάς Αρχάς εις τε την διοίκησιν Λακωνίας, και εσχάτως εις την Β. Γραμματείαν, αλλά καμμία θεραπεία άχρι τούδε δεν έγινε. Φαίνεται λοιπόν ότι το αυθαίρετον του Κ. Φέδερ είναι ανώτερον του νόμου.  Η αλήθεια των ανωτέρω βεβαιούται από την εκεί εισέτι διαμονήν των στρατών κλπ και οι κυριοι ουδέποτε θέλουν υποχρεωθεί ν’ αναχωρήσουν, αν η Β. Γραμματεία δεν ενεργήσει δραστηρίως. Ο Γραμματεύς της Διοικήσεως Λακωνίας κύριος Χαμάρετος διαβάς εις Σκαρδαμούλαν  μ΄ έν απόσπασμα στρατιωτών, δεν εφάνη κατώτερος των περί ώ ο λόγος καταρήσεων, συγχωρήσας τους υπ’ αυτού στρατιώτας να κάμουν καταπιέσεις και αφαιρέσεις ενδυμάτων. Παρουσιασθέντες δε προς αυτόν οι καταπιεζόμενοι άρχισε να τους εξυβρίζηκαι μαστιγόνει. Ανεχωρήσαντος δε τούτου τέσσαρες στρατιώται εισήλθον εις το δημοτικόν κατάστημα, συνέλαβοαν τον εκπληρούντα τα χρέη του Δημάρχου, Δημαρχιακόν Πάρεδρον Καρδαμύλης, και τον επήγον εις Ξεχώρι εις την οικίαν του φρουρούμενον, βιάζοντάς τον να υποσχεθή ότι θα είνε σύμφωνος υπέρ του Μουτζινάκου εις την υποτιθεμένην νέαν εκλογήν, άλλως πως θέλουν τον διευθύνει δέσμιον προς τον Αντισυνταγματάρχην Φέδερ, δια να σταλή εις την κανονοφόρον, και τούτο ιδών ούτος απέφυγε λαθραίως των χειρών των και διεσώθη εις Καλάμας οικογενειακώς, διαμαρτυρόμενος περί τούτου εις την διοίκησιν Λακωνίας και την Βασιλικήν επί των Εσωτερικών Γραμματείαν. 

Αλλ’ ο κύριος Διοικητής τάχα θα πράξη ό, τι εκ των καθηκόντων του και την περίπτωσιν ταύτην, όχι βέβαια, διότι ως λέγει υπηρετεί τον κύριον Φέδερ, και δια τούτο τι τον μέλει αν ο δυστυχής ούτος Θ. Κυτρινάρης υποφέρει τόσας κακουχίας παρά των στρατιωτών εις την οικίαν του ήδη τριάκοντα περίπου ημέρας. «Ευσυνείδητος των όντι Διοικητής» μήπως τοιαύτα και άλλα παραπλήσια τούτοις δεν συνέβησαν και εις το Γύθειον; Ο Κύριος Φέδερ εννοήσας και βραβεύσας μιαν φατρίαν, όχι τόσον ευσυνειδήτων  ανθρώπων, καταφρονεί τους άλλους και πράττει κατ’ αυτών μυρία ατοπήματα. Αλλά (πως άλλως να εξηγήση τις τα τοιαύτα ειμή όντι) δια των καταπιέσεων αυτών ζητεί να φέρη εις απόγνωσιν ησύχους πολίτας, και ούτω αναφαίνονται από καιρόν εις καιρόν ταραχαί εις την Μάνην, δια να θεωρήται αναγκαία η εκεί διαμονή του; Είθε ο Σ. Βασιλεύς μας να εξετάση την δυστυχή κατάστασιν των πασχόντων τούτων υπηκόων του, και τότε θέλει γνωρίσει πόσον ο ρηθείς κύριος Φέδερ καταχράται την εμπιστοσύνην  της Μεγαλειότητάς του. Εν Αθήναις την 16 Ιουνίου 1841. Αντώνιος Πατριαρχέας, Π. Ρουσέας, Σ.Ν. Κυτρινιάρης."