ΜΑΝΗ-ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ 100 ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΜΑΝΗΣ 100 ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

         Αναζητώντας ειδήσεις που να αφορούν τον τόπο μας, από τον παλιό τύπο της Καλαμάτας, της Σπάρτης, του Γυθείου και της Αθήνας, έχω συγκεντρώσει έναν μεγάλο όγκο πληροφοριών. Περίοπτη θέση στο άφθονο υλικό έχουν και οι αστυνομικές ειδήσεις. Δίνω στο αναγνωστικό κοινό της εφημερίδος μας τέσσερεις ειδήσεις. Η κάθε μια έχει την «αξία» της, την οποίαν εύκολα θα διαπιστώσει ο αναγνώστης.
        Η πρώτη είδηση προέρχεται από την παλιά Εφημερίδα της  Καλαμάτας «Αριστόδημος» την 7.2.1879, δηλαδή 137 χρόνια πριν. Την παραθέτω:          

«Στυγερά, φρικαλέα ανθρωποκτονία διεπράχθη τη νύκτα 21-22 Ιανουαρίου ε.ε εν τω χωρίω Λαγκάδα του Δήμου Λεύτρου. Η νεαρά και ευειδής σύζυγος του Μιχαήλ Καλαρέα, εντός της οικίας αυτής διανυκτερεύουσα μετά του διετούς θυγατρίου αυτής, κατεκρεουργήθη παρ’ αγρίων κακούργων. Εισήλθον ούτοι λάθρα δι’ εξωτερικής ρήξεως ενός παραθύρου εις την οικίαν της ατυχούς γυναικός και εύρον αυτήν επί της κίνης. Πειραθέντες δε να την εξαναγκάσωσιν εις ασέλγειαν απέτυχον. Η πτωχή αλλ’ ενάρετος γυνή επάλεσε μετ’ απογνώσεως προς διάσωσιν της απειλουμένης  αγνείας αυτής και κατά την αληθώς υπεράθρωπον πάλην ταύτην οι εναγείς βάνδαλοι απέκοψαν ολοσχερώς την χείρα αυτής, εξώρυξαν τον αριστερόν οφθαλμόν της και τέλος  δια μαχαιρίου επί του στήθους κατεχθέντος απέκτειναν αυτήν. Το ευγενές και ασθενές εν ταυτώ του Θεού πλάσμα πρασέφερε την ευατού ζωήν και επώδυνον υπέστη θάνατον όπως διασώση αμίαντον την σωματικήν αγνείαν. Πάντα τα υπολειφθέντα εν τω τόπω της πράξεως σημεία τούτο μαρτυρούσιν. Ο δε ατυχής του θύματος σύζυγος, ανήρ φιλήσυχος και μηδένα έχων εχθρόν, απουσίαζε προ ημερών εργαζόμενος εις ελαιοτριβείον χωρίου τινός του δήμου Αβίας και εκείσε έμαθε την επελθούσαν εν τω οίκω αυτού συμφοράν. Άμα εμυνήθη ενταύθα το φοβερόν έγκλημα ο Εισαγγελέας κ. Μακροτάσος διέταξε δραστηρίαν και έμφρονα ανακριτικήν έρευναν. Κατ’ ακολουθίαν δε συνελήφθησαν και προεφυλακίσθησαν ως αυτουργοί οι εκ του αυτού χωρίου Ηλίας Πένητας και Νικολ. Νικολακέας καθ’ ών βαρείαι εγείρονται υπόνιαι. Ελπίζομεν ότι οι δράσται της απανθρώπου ταύτης της φρικώδους ανθρωποκτονίας δεν θέλουσι διαφύγει την εκδίκησιν της πολιτείας».

        Η επόμενη είδηση προέρχεται από την Εφημερίδα του Γυθείου «Ταίναρον» την  10.1.1876, δηλαδή 140 χρόνια πριν και αφορά ένα σοβαρό ζήτημα, αυτό της χαρτοπαιξίας:

«Εν Πύργω της  επαρχίας Οιτύλου εις τούτον έφθασεν βαθμόν η χαρτοπαιξία εσχάτως, ώστε πολλοί παίζοντες επώλησαν τα ευατών κτήνη και τας περιουσίας των, επειδή δε ουδεμία ελήφθη φροντίς παρά των αρχών, επεβάς ο Σεβ. Επίσκοπος Οιτύλου αφώρισεν όσους εις το εξής παίξωσιν και διέταξεν αυστηρώς τους εκεί ιερείς να μην εκτελώσιν εις όσους οραθώσιν παίζοντες ουδεμίαν ιεροτελεστίαν, και ούτω καθολοκληρίαν κατηργήθη η συνήθεια αύτη. Οι δε κάτοικοι λίαν ευχαριστηθέντες ευχαρίστησαν τον Επίσκοπον όστις είναι άξιος σεβασμού και υπολήψεως».

      Η τρίτη είδηση προέρχεταο από την ιστορική Εφημερίδα της  Καλαμάτας «Θάρρος» την 2.3.1900,( η οποία συνεχίζει και εκδίδεται), 116 χρόνια πριν:

   «Εξεδικάσθη χθες η Σταυρούλα Πετρέα κατηγουρούμενη ότι δια γρόνθων και λακτισμάτων πλήξασα εις την κοιλιακήν χώραν την όλγαν Μπελίτση επέφερε τον θάνατον αυτής. Οι λόγοι οι ωθήσαντες ταύτην εις το διάβημά της τούτο υπήρξαν οι εξής: o υιός της Γεώργιος Β. Πετρέας εισήρχετο ακωλήτως εις την οικίαν της παθούσης προν ήν συνεδέετο και δια συγγενείας. Η συχνή αύτη είσοδος και οικειότης κατέληξε εις την σύναψιν ερωτικών σχέσεων, δυνάμει δε των υποσχέσεων τούτου παρεσύρθη η παθόυσα και υπέκυψεν εις τας απαιτήσεις του. Μετά τινα δε χρόνον ούτος επιτυχών δια πολλών μέσων να λάβη επισκοπικήν άδειαν, αντήλλαξε μετά της παθούσης δακτύλιον αρραβώνα, όστις και επέτεινε τας σχέσεις των. Αι σχέσεις αύται των δύο μεμνηστευμένων παρήγαγον και τον ερωτικόν καρπόν εν τη κοιλία της παθούσης, ήτις δεν εβράδυνεν να αποκαλυφθή ως έγκυος. Την θέσιν της ταύτην βλέπουσα η παθούσα, προσέτρεξεν εις την οικογένειαν του Γ.Πετρέα, ήτις ανθίστατο εις τον γάμον, ίνα ικετεύσει ταύτην να συγκατατεθή εις την μετά του Γ. Πετρέα ένωσίν της, αλλ’ η μήτηρ του γαμβρού Σταυρούλα και κατηγορούμενη, μόλις είδε την παθούσαν επέπεσε κατ΄αυτής και την εκτύπησε, συνεπεία δε των κτυπημάτων έτεξεν η παθούσα προώρως νεκρόν τέκνον, απέθανεν δε και αύτη ολίγας ώρας μετά τον τοκετόν. Η ετυμηγορία των ενόρκων υπήρξε καταδικαστική επιβάλουσα εις την κατηγορουμένην την ποινήν φυλακίσεως 3 και ½ ετών».

Η  τέταρτη και τελευταία είδηση είναι από την Εφημερίδα της Καλαμάτας «Θάρρος» 27.1.1901, 115 χρόνια πριν:

«ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΝ ΚΑΜΠΩ. Προχθές εν Κάμπω του Δήμου Αβίας περί την 10^ην μμ, καθά τηλεγραφεί ο Αστυνόμος Αβίας, ενώ η νυκτερινή περίπολος συγκειμένη εκ τριών χωροφυλάκων μετέβη εις το εν τη αγορά ανώγειον εταιρικόν καφφενείον των Κοντραραίων, εύρεν ομάδα χαρτοπαικτών παίζουσαν τυχηρά παιγνίδια επί χρήμασιν ήν διέλυσε αύτην. Είς όμως εκ της ομάδος ο Ηλ. Κοντράρος αντέστη εις την περίπολον προκειμένου δε να μην συλληφθή υπ’ αυτής, προκάλεσε δια φωνών την συνδρομήν των συγγενών του, δια της προσελεύσεως των οποίων απέφυγε ταύτην προσποιηθείς τον λιπόθυμον. Προσελθών ο Αστυνομεύων διέλυσε την συνάθροισιν αποκαταστήσας την τάξιν. Έτερον όμως τηλεγράφημα του Δημάρχου Αβίας αγγέλει ότι ο Αστυνομεύων μετά δέκα χωροφυλάκων, δι’ ασήμαντους λόγους, εκτύπησε τον Ηλ. Κοντράρον εντός του καφφενείου, όν αφού κατέστησαν αναίσθητον, έδεσαν ισχυρώς αφήσαντες αυτόν άπνουν σχεδόν και χαμαί κείμενον επί τετράωρον».-