Γυναίκα

                                   Γυναίκα

       

     Σας ευχαριστούμε γιαγιάδες μας, που μας είπατε τα πρώτα παραμύθια, που βάλατε δράκους, αράπηδες και καλικαντζάρους στη φαντασία μας, που μας δείξατε το κόπο του λιομαζώματος και το μόχθο της καλλιέργειας. Σας ευχαριστούμε γιατί μας μάθατε να προσκυνάμε και να φροντίζουμε εκείνα τα μοναχικά Μανιάτικα ξωκκλήσια, γιατί μας τραγουδήσατε τα πρώτα μας τραγουδομοιρολόγια, γιατί μας ταΐσατε λαδοψίχαλα με τηγανητές πατάτες, γιατί μας παίξατε στα γόνατά σας, γιατί παρ’ όλο που το τραγουδάκι σας έλεγε «το παιδί μου το καλό θέλει χάδια και χορό μα δεν έχουμε καιρό…..» εσείς βρίσκατε χρόνο να συνεισφέρετε στην ανατροφή μας, γιατί μας κουβαλάγατε μπορμπόλια όταν τα παιδικά πόδια κουραζόντουσαν και γιατί με τη σοφία σας μαλακώσατε τα πολιτικά πάθη μας.

   Σας ευχαριστούμε θείτσες μας, που μας πήγατε «στράτα, στρατούλα» όταν οι γονείς δεν προλαβαίνανε, που μας φροντίσατε τα βράδια που οι μανάδες μας δεν μπορούσαν, που φωτογραφηθήκατε μαζί μας στα «Ψαράκια». Σας ευχαριστούμε γιατί μας φιλοξενήσατε φοιτητές στα σπίτια σας, γιατί μας προσφέρατε ζεστό σπιτιάτικο φαγί όταν σιχαινόμαστε τη λέσχη της Σχολής μας, γιατί μας χαρτζιλικώνατε  όταν ξεμέναμε, για τα δώρα που φέρνετε στα παιδιά μας, για τη καλή κουβέντα που έχετε πάντα στο στόμα για «το ανίψι».

        Σας ευχαριστούμε μανάδες μας που μας φέρατε στη ζωή, που μας μεγαλώσατε με στερήσεις, που μας φροντίσατε στοργικά. Σας ευχαριστούμε γιατί σταθήκατε φρουροί ακοίμητοι στη παρακολούθηση της μάθησής μας, Ηρακληδείς με ρόπαλο στον έλεγχο των παρεών μας, συναγωνιστές στις αγωνίες μας, υπερασπιστές στις διαφορές μας, συμβουλάτορες στα ερωτήματά μας, συμπαραστάτες στις επαναστάσεις μας, παραδείγματα καλοσύνης, φάροι φωτεινοί στις πράξεις μας, αρωγοί στην τωρινή ζωή μας.
   Σας ευχαριστούμε ξαδέρφες μας που μεγαλώσατε μαζί μας σα μια οικογένεια, που μας συντροφεύσατε στα καλοκαίρια μας, που φροντίσατε το αρσενικό βόλεμά μας στο "δεν κάνουμε γυναικείες δουλειές", που μας φιλοξενήσατε, που μας συμπαρασταθήκατε, που μας κολακεύσατε, που ήσασταν εκεί όταν σας χρειαστήκαμε, που είστε πάντα παρούσες στην ζωή μας. 

        Σας ευχαριστούμε γυναίκες μας, που γίνατε σύντροφοί μας στη ζωή, που ονειρευτήκατε μαζί μας, που μας ακολουθήσατε στις πορείες μας. Σας ευχαριστούμε γιατί μας χαρίσατε διαδόχους, γιατί τους ονομάσατε με κρίση Σπαρτιατική, γιατί πολεμάτε μαζί μας, γιατί μας φροντίζετε, γιατί μας ερωτευόσαστε, γιατί τα βράδια ξενυχτάτε μαζί μας συμμεριζόμενες τις σκοτούρες μας, γιατί δείχνετε κατανόηση στις τρέλες μας, γιατί βρίσκουμε τα σώβρακά μας σιδερωμένα, γιατί καλυτερέψατε το χαρακτήρα μας, γιατί προσθέσατε αξίες στη δική μας λίστα και γιατί μας συγχωρείτε στις τσαλαφομάρες μας.

         Σας ευχαριστούμε θυγατέρες μας που μας ομορφύνατε τη ζωή, που μας θυμίζετε τις μανάδες μας, που μας προσφέρετε λουλούδια Πολιανίτικα. Σας ευχαριστούμε γιατί μας δίνετε την ευκαιρία να θυμηθούμε τα παραμύθια της γιαγιάς και να σας τα πούμε, γιατί μας κάνετε τρυφερούς όταν ζητάτε να σας χαϊδέψουμε την πλατούλα σας και τα μαλλάκια σας για νανούρισμα, γιατί τραγουδάτε μαζί μας δημοτικά τραγούδια, γιατί στο χορό πιανόσαστε δίπλα μας, γιατί μας ρωτάτε να λύσετε τις απορίες σας, που μεγαλώνετε όμορφα μαζί μας.
        Σας ευχαριστούμε Φίλες που δουλέψατε μαζί μας, που μας καθοδηγήσατε στις σπουδές μας, που στηρίξατε τις επιλογές μας, που μας χειροκροτήσατε στις καλές μας, που μας συχτιρίσατε στις κακές μας, που θυσιαστήκατε για να στηρίξετε τις παλαβομάρες μας, που μας φερθήκατε καλύτερα κι απ' αδερφές.

      Σας ευχαριστούμε Κυρίες Αλβανίδες που ήρθατε στη χώρα μας, που δώσατε χέρι βοήθειας στα χωράφια μας, στο συγύρισμα των σπιτιών μας, στην περίθαλψη των κατάκοιτων παππούδων μας. Σας ευχαριστούμε που μας ανέχεστε να σας φερόμαστε προσβλητικά, να σας βάζουμε στην ίδια μοίρα με τους λίγους κακούς και να ταπεινώνουμε τα παιδιά σας που προσπαθούν να μορφωθούν ελληνικά.

      Σας ευχαριστούμε Κυρίες από την Ουκρανία που δώσατε νόημα στη ζωή των εργένηδων φίλων μας, που φέρεστε στοργικά στις μανάδες τους, που τις συνοδεύετε στο χωριό τους, που τους βοηθάτε στο λιομάζωμα, που τους φροντίζετε και δεν διαμαρτύρεστε για την κλεισούρα, κάστρο της παρανομίας σας, που μόνο καλή κουβέντα έχετε στο στόμα σας. Συγνώμη Νίνα, Τερέζα, Αλίνα, κορίτσια της ανάγκης, που κάποιοι δεν μπορούν να καταλάβουν την ψυχή σας και αμήχανα τους κάνετε τα κέφια, συγνώμη για την κοινωνία μας, συγνώμη που ζούμε δίπλα τους και δεν μπορούμε να διορθώσουμε τίποτα.

       Σας ευχαριστούμε Κυρίες Τσιγγάνες που δεν απαρνηθήκατε τη φυλή σας, που δεν σας αλλοτρίωσε η σύγχρονη ζωή, που κρατήσατε τη παράδοση στο ντύσιμο, στο στόλισμα, στη συμπεριφορά. Σας ευχαριστούμε για το χρώμα που δίνετε στην καθημερινότητά μας, γιατί είστε συνεπείς στις υποχρεώσεις σας και φιλόξενοι σε αυτούς που σας εκτιμούν και σας σέβονται.

     Σας ευχαριστούμε Γυναίκες που δίνετε ομορφιά στη ζωή μας, χαρά στη μονοτονία μας, φως στις μαύρες μας, θάρρος στις υποχρεώσεις μας, αγάπη στις φοβίες μας, απάντηση στα ερωτήματά μας, κατανόηση στα ατοπήματά μας και στοργή στην ύπαρξή μας.-

Χρήστος Νικ. Ζερίτης