(Διαφήμιση. Από την εφημερίδα "ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ" 18/3/1884)
Η παρακάτω διαφήμιση καταχωρισμένη σε καλαματιανή εφημερίδα έχει ενδιαφέρον, εκτός από τα πωλούμενα είδη και για ένα άλλο λόγο. Η νομισματική μεταρρύθμιση της παλαιάς δραχμής σε νέα, και οι λόγοι που την επέβαλαν, καταγράφονται στην διαφήμιση και στην σημείωση του εμπόρου στο τέλος της.
ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΩΣ:
Η δραχμή
γεννιέται το 1833. Πρόκειται για το νόμισμα που θα σημαδέψει τη νεώτερη ιστορία της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα 169 χρόνια. Η δολοφονία του
Καποδίστρια, το 1831, η αλλαγή του πολιτικού συστήματος και η ανάγκη αντικατάστασης
του λιποβαρούς σε άργυρο φοίνικα με ένα πιο αξιόπιστο νόμισμα, οδηγούν στη
γέννηση της ασημένιας δραχμής του Όθωνα, που καθιερώθηκε ως εθνικό νόμισμα με
διάταγμα, στις 8 Φεβρουαρίου 1833. Η δραχμή θα πάρει τη θέση του φοίνικα που
είχε θεσπισθεί από τον Καποδίστρια, τον Οκτώβριο του 1829, και ήταν η πρώτη
νομισματική μονάδα του ελληνικού κράτους.
Η δραχμή κυκλοφόρησε σε νομίσματα των 0,50 λεπτών, 1 δραχμής, 5 δραχμών και σε χάλκινα
κέρματα των 1, 2, 5 και 10 λεπτών. Η ισοτιμία του νέου νομίσματος ορίσθηκε σε 1
προς 0,895 σε σχέση με το γαλλικό φράγκο.
Η ένταξη στη ζώνη του φράγκου
Τον Απρίλιο του 1867 η Ελλάδα υπογράφει τη συμφωνία ένταξής της στη Λατινική Νομισματική
Ένωση, που είναι ζώνη του γαλλικού φράγκου. Νωρίτερα, το 1831, είχε ιδρυθεί η
Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος σε μία προσπάθεια να χρηματοδοτηθεί το δημοσιονομικό
σύστημα της χώρας. Στην τράπεζα δόθηκε το αποκλειστικό προνόμιο της έκδοσης
τραπεζογραμματίων. Όμως, η υπογραφή της συμφωνίας ένταξης της Ελλάδας στη
Λατινική Νομισματική Ένωση δεν θα οδηγήσει στην ταύτιση της δραχμής με το χρυσό
γαλλικό φράγκο, όπως προβλεπόταν σ' αυτήν. Αυτό θα γίνει πολύ αργότερα, το
1882, λόγω των έντονων δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας.
Με τη νομισματική μεταρρύθμιση του 1882
θεσπίζεται η νέα δραχμή. Η Ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει να εφαρμόσει
τους όρους και τους κανόνες της Λατινικής Νομισματικής Ένωσης και να
προσδέσει τη δραχμή στο χρυσό γαλλικό φράγκο με ισοτιμία 1 προς 1. Για τον
σκοπό αυτό, η νέα δραχμή περιείχε 0,29 γραμμάρια χρυσού, όσο και το γαλλικό
φράγκο, ενώ η ισοτιμία της νέας προς την παλαιά δραχμή ήταν 1 προς 0,8954185.
Είναι η εποχή που οι μεγάλες χώρες παγκοσμίως στρέφονται προς τον κανόνα
του χρυσού, στον οποίο θα μετεξελιχθεί σταδιακά και η Λατινική Νομισματική
Ένωση. Από την πλευρά της, η Ελλάδα υιοθέτησε τον κανόνα του χρυσού στο
τέλος του 1884. Όμως, αυτό δεν κράτησε για πολύ. Ύστερα από διάστημα περίπου ενός μήνα και υπό το βάρος των
δημοσιονομικών ελλειμμάτων και της καταβολής υψηλών δαπανών για την αποπληρωμή του δημόσιου
χρέους, άρχισε η συνεχής διολίσθηση του εθνικού νομίσματος έναντι του
γαλλικού φράγκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου