ΚΥΠΡΟΣ 2014-40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ-ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ

ΚΥΠΡΟΣ 2014-40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ-ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ

              Καλαμάτα 1974.  Δεκαοκτάχρονο παιδί έκλαιγε για μέρες όταν έγινε η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Γνώριζε από τα βιβλία ιστορία και μάχες και πολέμους παλιούς. Τον συγκινούσε ο Αγώνας του 1821 και ο απελευθερωτικός της ΕΟΚΑ 1955-1959. Πολλές νίκες και λίγες ήττες. Λευτεριά στο τέλος. Τώρα όμως ζούσε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Πόλεμος σε ελληνικό έδαφος στα χρόνια τα δικά του. Παράτησε το διάβασμα και γύριζε στους δρόμους. Άκουγε τα νέα από το ραδιοφωνάκι που είχε μαζί του. Σκοτωμοί, αιχμάλωτοι, αγνοούμενοι, πρόσφυγες, ανάκατα με μπουζοκοτράγουδα, για να μην νιώθει ο κοσμάκης στην ασφάλεια της Ελλάδος το μέγεθος της εθνικής συμφοράς. Δεν το άντεχε. Πήγε στην πύλη του 9^ου Συντάγματος. «Στείλτε με στην Κύπρο» είπε στο φρουρό. «Δεν γίνεται, είσαι μικρός» του είπε αυτός.  Στις αρχές του 1975 γύρισε από τον Κύπρο ο μετέπειτα στενός  του φίλος ο Νικόλας, μαζί με την σειρά του, την 105 που πολέμησε σκληρά. Κάνανε παρέα. Ρωτούσε να μάθει τι έγινε κει κάτω. Τα πρώτα χρόνια ο Νίκος δεν μιλούσε πολύ. Στην γιορτή του τον Δεκέμβρη το 1975, ήταν επίσκεψη στο σπίτι που έμενε ο Νίκος μαζί με την θεία του. Οδός Δημητσάνης στου Γκύζη. Μπήκαν μέσα δύο άνδρες, του ευχήθηκαν, τον αγκάλιασαν κι αρχίσανε να κλαίνε. Όταν ηρέμησαν έμαθε. Ήταν στην ίδια διμοιρία όλοι τους, στις μάχες Λαπήθου-Καραβά από την 22 Ιουλίου και μετά. Ο Νικόλας με την ψυχραιμία του, ανέλαβε την ευθύνη όταν ξεκόπηκαν από το λόχο τους, γιατί ο χέστης ο υπολοχαγός διμοιρίτης τους (που τα μετέπειτα χρόνια έφτασε ψηλά στην ιεραρχία του Στρατού), επειδή στραμπούληξε το πόδι του, έκλαιγε φοβισμένος και ο Νίκος τον κουβάλησε παταλιά αρκετή απόσταση, μέχρι που βρήκαν ένα ασθενοφόρο του Ερυθρού Σταυρού και λάκησε, τους παράτησε, και ο Νικόλας τους έφερε όλους πίσω, 33 νομάτοι, πολεμώντας και χωρίς καμία απώλεια. Περάσανε χρόνια πολλά. Ήταν υπόσχεση στον εαυτό του να πάει στην Κύπρο, στα μέρη που πολέμησε ο καρδιακός  φίλος του. Τα είχε διαβάσει στα βιβλία και θυμόταν ονόματα και σημεία, στρατόπεδο ΕΛΔΥΚ, Γερόλακος, Σχολή Γρηγορίου, υψώματα Κολοκασίδη, Ύψωμα Β΄, 4^ος λόχος,  Λακατάμεια, Μακεδονίτισσα, επιχείρηση Νίκη, Α΄ Μοίρα Καταδρομών, Λήδρα Παλλάς, η κυρά της Λαπήθου, Σταυριανάκος, Σταυρουλόπουλος, Κατούντας, Μπόσινας, Σταμπολτζής, Βαρελτζής, Σιμήτας….

               Φύγανε οι επτά φίλοι από την Καλαμάτα και φτάσανε στη Κύπρο. Ο Άντρος, ο ταξιτζής, τους περίμενε στη Λάρνακα και από κει στο ξενοδοχείο. Το απόγευμα στον πύργο Σιακόλα.

Από το πύργο Σιακόλα

 

Παρατηρητήριο με πολύ καλή ορατότητα. Στο βάθος το Κιόνελι και από πάνω, στην πλαγιά του Πενταδάχτυλου, η τεράστια τούρκικη σημαία. Εκατό μέτρα από τον πύργο η κατεχόμενη Λευκωσία, το οδόφραγμα της Λήδρας, το τζαμί, ο άγιος Δομέτιος. Από την άλλη μεριά στο βάθος, η παλιά ΕΛΔΥΚ, το αεροδρόμιο. Αργότερα στην ελεύθερη πολύβουη οδό Λήδρας, εκατοντάδες κόσμος σεργιανούσαν και κάθονταν στις καφετέριες και στα παγωτατζήδικα. Στο οδόφραγμα, το φυλάκιο, το γλυπτό με τα ακόντια μπηγμένα στα κορμιά των Κυπρίων και γύρω γραμμένη η διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ο Μακεδόνας επιχειρηματίας  με τα γλυκά «γιαγιά Βικτωρία», που πήρε άδεια από τον ΟΗΕ, νοίκιασε και επιδιορθώνει 

νεκρή ζώνη

τρία εγκαταλελειμμένα κτίρια στην ουδέτερη ζώνη, για να τα κάνει 

μεζεδοπωλεία, τα συρματοπλέγματα με τις σκοπιές από νεαρούς φαντάρους που φυλάνε στην ουδέτερη-νεκρή ζώνη, τα τσουβάλια σε παράθυρα παρατημένων σπιτιών παρατημένα από το 1974. Και το βράδυ ο Ζαννέτος, η γνωστή ταβέρνα της Λευκωσίας, εκεί που για να φας αυτά που περιλαμβάνει το υποχρεωτικό μενού πρέπει να είσαι ο γαργαντούας.

     

Την Παρασκευή πρωί τους περίμενε ο Πάμπος με το λεωφορειάκι του να τους πάει στα κατεχόμενα. Στην πύλη εισόδου της τουρκοκρατούμενης Κύπρο, οι τελωνιακοί και ο αστυνομικός επέμεναν να τους συνοδέψει τουρκοκύπριος. Αντέδρασε σθεναρά ο Πάμπος. Μετά από μια ώρα διατυπώσεων (κατά την διάρκεια του ελέγχου πρέπει να πέρναγαν προς τα κατεχόμενα δεκάδες αυτοκίνητα ΙΧ με Ελληνοκυπριακούς και τουρκοκυπριακούς αριθμούς) δέχτηκαν και δεν τους έβαλαν συνοδό. Αργότερα στην καταματωμένη περιοχή, σημαίες τουρκικές και τουρκοκυπριακές παντού, σπίτια όμορφα παλαιά σαν τσαντίρια γινωμένα, δρόμοι μισοπαρατημένοι, πολύ λίγες καλλιέργειες, πευκώνες καμένοι και αναδασωμένοι, στη Μόρφου γυναίκες με μαντήλες και άνδρες κακοντυμένοι και τα καφενεία γεμάτα, σπίτια με αυλές γεμάτες χόρτα, παντού στρατόπεδα και καμιόνια στρατιωτικά. Και το φράγμα. Ένα μεγάλο, υπό κατασκευή φράγμα νερού σε μια μεγάλη κοιλότητα. «Θα φέρουν νερό από την Τουρκία και θα πάρει και η ελεύθερη Κύπρος με αντάλλαγμα ηλεκτρικό ρεύμα», μας είπε ο Πάμπος. Μόλις έφτασαν στην παραλία είδαν τις μεγάλες σωλήνες στη θάλασσα και έργα στην παραλία. Μετά από λίγο άρχισε να ξεδιπλώνεται μπροστά η εύφορη λωρίδα της βόρειας Κύπρου. Από πάνω ο Πενταδάκτυλος αγέρωχος,  ο Καραβάς, η Λάπηθος, το Πέντε Μίλι και στο βάθος η Κυρήνεια. 

Ο Νίκος και ο Μιχάλης προσπαθούσαν να θυμηθούν τα σημεία που πολέμησαν στη Λάπηθο. Στάση στη θέση Πέντε Μίλι.

Ακτή Πεντεμίλι που έγινε η απόβαση

. 

Εκατοντάδες τουρίστες, κυρίως νέα παιδιά, κολυμπούσαν στη ρηχή θάλασσα, μπροστά από το νησάκι που σε φωτογραφίες της εποχής αποβιβάζονταν Τούρκοι στρατιώτες. Μπαρ και μουσικές στη διαπασών. «Οι περισσότερες είναι τουρκάλες που έρχονται εδώ για μπάνια, γιατί στα παράλια απέναντι υπάρχει έλεγχος και μαντήλες» είπε ο Πάμπος. Στο μνημείο του στρατηγού Καραογλάνογλου, υπάρχουν τρία ελαφριά τανκς σε ένα δασάκι, λάφυρα από τις μάχες, νεκροταφείο πεσόντων Τούρκων, και πινακίδα που στα τούρκικα γράφει για τους «τρομοκράτες Μακάριο και Γρίβα». Στο λιμανάκι της Κυρήνειας, που το κάστρο ξεχωρίζει, υπήρχε κοσμοπλημμύρα.

Ακτή απόβασης

Κερύνεια 2014

Λεωφορεία τοπικών συγκοινωνιών αλλά και τουριστικά γέμιζαν το χώρο της πλατείας. Το γραφικό λιμανάκι λίγο κόσμο είχε. «Εγώ δεν θα πιώ καφέ» είπε ο Πάμπος, «ούτε ένα σέντ στους Τούρκους εποίκους». Επτά καφέδες της κακιάς ώρας, σε τιμές τούρκικης λίρας, κόστισαν 18 ευρώ. Δεν μπήκαν στο κάστρο όλοι, οι δύο διότι ήξεραν πως εκεί, την ώρα της απόβασης, ο τότε καλαματιανός διοικητής δήλωσε «ασθένειαν καρδίας» και παράτησε τους υφισταμένους του σύξυλους. Ευτυχώς που ο αρχικελευστής Γαλιάτσος αντιστάθηκε και τους έβγαλε όλους, καμιά 75 άτομα ναύτες και πολίτες, σώους. Η επιστροφή ήταν βασανιστική. Δεν υπήρχε διάθεση για κουβέντες, μόνο για περίσκεψη.

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014. Εικόνα πρώτη. «Λοχαγός ΜΧ Σταυριανάκος Σωτήριος εκ Σκουταρίου Λακωνίας. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος την 16^η Αυγούστου 1974 κατά την μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ». Αυτό γράφεται στην προτομή του ήρωα, στην γενναιότητά του αφιερωμένη η ονομασία του στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ στη Μαλούντα.

 «Την 16η Αυγούστου 1974, και ενώ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, ο Λοχαγός Σταυριανάκος Σωτήριος, μαζί με τους στρατιώτες του, είναι ανάμεσα στους τελευταίους υπερασπιστές του Στρατοπέδου. Ένας από αυτούς, ο Λοχίας Πλέσσας Διονύσιος (Λόχος Διοικήσεως / πυροβολητής), βλέποντας τις συνεχείς επιθέσεις του τουρκικού στρατού και τη συντριπτική υπεροχή των Τούρκων με άρματα και πολυάριθμο πεζικό, απευθύνεται στο Λοχαγό του και έχει τη παρακάτω στιχομυθία (αφήγηση του ιδίου):«Δε μου λες, κύριε Λοχαγέ εμείς εδώ οι λίγοι, τι κάνουμε; Τι παριστάνουμε; Τους 300 του Λεωνίδα; Γιατί όσο και να αντέξουμε, όσο και να κρατήσουμε, σε κάποια στιγμή θα πέσουμε». Και αυτός του απάντησε: «Άκουσε να σου πω Λοχία. Είμαστε Έλληνες Στρατιώτες, εδώ είναι Ελλάδα και είμαστε υποχρεωμένοι να πέσουμε μέχρι ενός. Τα άρματα θα περάσουν από πάνω μας». Αυτός ήταν ο Λοχαγός Σταυριανάκος. Λίγο αργότερα, σηκώθηκε από τη θέση μάχης που κατείχε για να εξουδετερώσει πολυβολητή επερχόμενου τουρκικού άρματος. Εκείνη τη στιγμή τον βρήκε το φονικό βλήμα».

      Μνημείο νεκρών

μνημείο πεσόντων και αγνοουμένων της ΕΛΔΥΚ

και αγνοουμένων αξιωματικών, υπαξιωματικών και στρατιωτών της ΕΛΔΥΚ

 από τις σειρές 103, 105 και 107. Συγγενείς και επισκέπτες αποθέτουν λουλούδια και το, για 40^η χρονιά, δάκρυ τους. «Α ρε Πατρίδα, χαλάλι σου» είπε ένας γεροντάκος χαϊδεύοντας τρυφερά ένα όνομα στη μαρμαρένια πλάκα. Κάτω από τις τέντες ζέστη αφόρητη και οι ανεμιστήρες να δουλεύουν στο φουλ. Φαντάροι  ευγενέστατοι πρόσφεραν μπουκάλια με νερό. Οι Σύλλογοι Πολεμιστών εκεί με τους εκπροσώπους τους και τις σημαίες τους. Και οι δύο πρόεδροι των Συλλόγων καλαματιανοί. Ο Παναγιώτης Αφάλης με τους Κομμάντος ΄74, τιμούν τους ήρωες. Ο Δημήτρης Σπανογιάννης με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Πολεμιστών ΕΛ.ΔΥ.Κ.΄74 που είχε 46 νεκρούς και 59 αγνοούμενους. Συναντήσεις πολεμιστών, φιλιά και αγκαλιές, κουβέντες αδελφικές. Σχέσεις που σφυρηλατήθηκαν στον πόλεμο και στη μάχη. Χειροκροτήματα όλοι.

ο ήρωας διοικητής της ΕΛΔΥΚ 1974 τιμάται από τον πρόεδρο Αναστασιάδη

«Ήρθε ο Σταυρουλόπουλος, ο Πατέρας». Ο ήρωας διοικητής του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στις μάχες 14,15,16 Αυγούστου 1974, του οποίου η παλικαροσύνη και η ψυχραιμία, έσωσε πολλούς στρατιώτες που είχαν εγκλωβιστεί στα χαρακώματα. Έχει γράψει «16 του μηνός. Ημέρα φρίκης. 5 και μισή η πρώτη βόμβα NAPALM και μετά συνεχής  βομβαρδισμός από πυροβολικό και αεροπορία. Στις 10 και μισή δεχτήκαμε συνδυασμένη επίθεση πεζικού και αρμάτων. Το κύριο μέρος της επίθεσης δέχτηκε ο 4ος λόχος και ο λόχος διοικήσεως που βρισκόταν στο πλέον πεδινό μέρος. Να σημειωθεί πως ο λόχος διοικήσεως, άγνωστο ποιος τον διέταξε, έβαλε μπροστά τη διμοιρία μηχανικού που αποτελείτο από έναν λοχαγό και 20 στρατιώτες. Ο λοχαγός αυτός (ο λοχαγός Σταυριανάκος), παλικάρι με όλη τη σημασία της λέξεως, παρ’ ότι το σώμα του μηχανικού δεν είχε βέβαια την ίδια εκπαίδευση με το πεζικό, κατάφερε και κράτησε τα άρματα και το πεζικό των Τούρκων. Αποτέλεσμα ήταν να χάσει 16 από τους 20 άντρες του και να αποκεφαλιστεί ο ίδιος από βολή άρματος. Με την κατάρρευση του λόχου διοικήσεως και με την πίεση που δέχονταν οι άλλοι λόχοι, η θέση μας ήταν πολύ δεινή. Από την προηγούμενη μέρα είχα πει σε όλους πως δεν θα αποχωρήσει κανένας εάν δεν δώσω εγώ εντολή. Στις 1 και 30 εκείνη τη μέρα έδωσα εντολή να αρχίσει η σύμπτυξη. Έδωσα εντολή να φύγει πρώτα ο λόχος διοικήσεως, που δεχόταν τη μεγαλύτερη πίεση, μετά ο λόχος βαρέων όπλων, ο 4ος λόχος και τελευταίος ο 2ος λόχος που αποχώρησε στις 4 η ώρα. Ο επιλοχίας Κέντρας, με μια ομάδα 12 αντρών έμεινε πίσω και θυσιάστηκε για να σωθούν όλοι οι υπόλοιποι καλύπτοντας την  υποχώρηση τους. Μετά την αποχώρηση μας από το στρατόπεδο συγκεντρωθήκαμε σε μία φάρμα. Εκεί κάναμε καταγραφή των απωλειών. Από τους 350 άντρες, έχασα σε 3 μέρες 80 οπλίτες και 2 λοχαγούς. Στο νεκροταφείο ετάφησαν 70 στρατιώτες εκ των οποίων οι 40 δεν μπορούσαν να αναγνωριστούν καθώς οι Τούρκοι τους είχαν αφαιρέσει ρούχα και διακριτικά. Αυτή εν ολίγοις ήταν η μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Τα λάθη που έγιναν τότε ήταν τα εξής κατά την γνώμη μου : 1) η αναχώρηση από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ της διμοιρίας ασφαλίσεως του συντάγματος που αριθμούσε 40 άνδρες η οποία θεώρησαν πως θα ήταν καλύτερο να φυλάει τον Συνταγματάρχη από το να υπερασπιστεί το στρατόπεδο  2) η μηδενική υποστήριξη από την αεροπορία»

           Ο Πρόεδρος της Κύπρου Αναστασιάδης,  ο Διοικητής της Εθνικής Φρουράς αντ/γος Νάσης και ο, καλαματιανός στην καταγωγή, Διοικητής της ΕΛΔΥΚ συντ/ρχης Κουρής έδωσαν τιμητικά μετάλλια στους παρευρεθέντες

Κάβδας Νίκος (1ος δεξιά) και Μοντάλδος Μιχάλης (1ος αριστερά)

 πολεμιστές της ΕΛΔΥΚ του ΄74. 

Ανάγνωση των ονομάτων νεκρών και αγνοουμένων. Ενός λεπτού σιγή για να τους θυμηθούμε. Εθνικός Ύμνος τραγουδισμένος από μια διμοιρία σημερινών ΕΛΔΥΚάριων. Μικρή δεξίωση, επίσκεψη στο μουσείο της ΕΛΔΥΚ, περιήγηση στο χώρο του στρατοπέδου, αναχώρηση. Με το λεωφορείο που ήρθαν οι βετεράνοι πολεμιστές πήγανε όλοι στο μέγαρο της Αρχιεπισκοπής, στην έκθεση με θέμα την Εθνική Φρουρά. Στολές, όπλα, φωτογραφίες. 

                   Η ιστορική φωτογραφία  της 17.8.1974 του Αβδελόπουλου,

Υψώματα Κολοκασίδη 17.8.1974. Κύπριοι Εθνοφρουροί αντικρίζουν το καταστραμμένο τουρκικό τανκ χτυπημένο από Έλληνες Καταδρομείς

με τους Εθνοφρουρούς στα υψώματα Κολοκασίδη που αντικρίζουν ένα από τα τούρκικα τανκς που χτύπησε ο Μπικάκης στις 16.8.1974 και έσωσε την Λευκωσία, γίνεται αντικείμενο διαφωνίας μεταξύ των επισκεπτών, δηλαδή αν οι άνδρες που εικονίζονται είναι ΕΛΔΥΚάριοι ή Καταδρομείς της Α΄ Μοίρας ή Κύπριοι Εθνοφρουροί. Απέξω στον περίβολο τα αυτοκίνητα των μετακινήσεων του Μακαρίου και τα σημάδια της απόπειρας κατά του, από τους άφρονες πραξικοπηματίες, διακρίνονται ακόμα στους τοίχους του κτηρίου.

        Απόγευμα της ίδια μέρας. «Υψώματα Κολοκασίδη». 

Φυλάκιο Κολοκασίδη. 

Εδώ σταμάτησαν οι λοκατζήδες τα

 

επερχόμενα τανκς. Ο Μπικάκης, ο Πεχινάκης και ο Βαλέρας σκόρπισαν τον θάνατο, χτυπώντας με ΠΑΟ τα 5 από τα 6 τανκς που ετοιμάζονταν να καταλάβουν όλη τη Λευκωσία. Πώς να αντικρίσεις το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και το αεροδρόμιο? Παντού μπάρες και συρματοπλέγματα. «Ζώνη νεκρή» τη λένε. Και το παχουλό φανταράκι στη σκοπιά, δίπλα από το αρμένικο νεκροταφείο, να παίρνει τηλέφωνο στον λοχαγό του: «- Ελλαδίτες θέλουν να περάσουν στη νεκρή ζώνη να αντικρίσουν το στρατόπεδο». «-Όχι». Δεν πρόλαβε να το πει και νάσου ένα αυτοκίνητο UN («ενωμένα έθνη; εμείς τα λέμε γαμημένα έθνη», είχε ο Πάμπος, για κάτι που είναι γνωστό, πως η διοίκηση των ΟΗΕδων έπαιξε ρόλο φιλοτουρκικό το ΄74). Κάθισε λίγο στο αυτοκίνητό του, μας κοίταζε ερευνητικά και μετά έφυγε. 

            Στα Φυλακισμένα Μνήματα μετά.

Φυλακισμένα Μνήματα των Αγωνιστών τη ΕΟΚΑ

Ο κ. Βρυωνίδης, γαμπρός της αδελφής του Παλληκαρίδη,

 

ακόμα εκεί. Περιγράφει τις φυλακές, τα κελιά των φυλακισμένων, τα κελιά των ετοιμοθάνατων, την αγχόνη, τον τρόπο εκτέλεσης, το νεκροταφείο, μικρό βιογραφικό στους ήρωες της ΕΟΚΑ, στο μικρό  βιβλιοπωλείο πολλές εκδόσεις, μικρά και μεγάλα βιβλία, λιθογραφίες ηρώων.

Όλη η ιστορία του

 Απελευθερωτικού Αγώνα 1955-1959, κατά των Άγγλων, μέσα σε τέσσερις τοίχους.

          Το βράδυ στην Πύλη της Αμμοχώστου. Ένα συγκρότημα από φρούριο ενετικό που οι στοές της οδηγούσαν, τον πολύ παλιό καιρό, στην Αμμόχωστο. Υποβλητικός φωτισμός εξωτερικός και εσωτερικός, μέσα μια πολυδιαφημισμένη έκθεση με τίτλο « Θυμήσου η εισβολή εξακολουθεί να υφίσταται», στην οποία συμμετείχαν100 και πλέον καλλιτέχνες και περιλάμβανε 40 εικαστικά έργα, 40 ποιήματα και 40 σκίτσα σε σχέση με τα 40 χρόνια από την εισβολή και την συνεχιζόμενη κατοχή.

Πύλη Αμμοχώστου-έκθεση 40 χρόνια μετά.

 

Ευγενέστατοι οι ξεναγοί, καταπληκτική αρχιτεκτονική των στοών και των κοίλων διαμερισμάτων. 

Μετά, εκεί κοντά, στο «Αιγαίον» για δείπνο, με υπόδειξη της κύπριας ξεναγού. Είσοδος της ταβέρνας εντυπωσιακή. Μικρό βιβλιοπωλείο. Μια ελληνική σημαία στο κατώφλι, βιβλία στα ράφια, ιδιαίτερης αισθητικής  αφίσες, σατυρικές στο πρόσωπο του Χριστόφια οι περισσότερες, φωτογραφίες ηρώων της ΕΟΚΑ, και παραμέσα ένας κήπος με τραπέζια και γύρω-γύρω χαγιάτι ξύλινο και δωμάτια με παλιές πόρτες. Σαν εκείνες τις αυλές με τα δωμάτια, ισόγεια και ανώγεια, που βλέπουμε σε προπολεμικές και μεταπολεμικές ελληνικές ταινίες. Έφαγαν, πλήρωσαν και έκαναν να φύγουν. Με το που βγήκαν στον δρόμο τους φώναξε ένας κύριος που ήταν μέσα στην ταβέρνα, κάτι μεταξύ θαμώνα και ιδιοκτήτη. Μίλησε με τον Τριαντάφυλλο. Τον ρώτησε από πού είναι και όταν έμαθε πως ήταν Ελλαδίτες και πως είχαν πάει για τις Εκδηλώσεις Μνήμης, τους έδωσε καμιά 20αριά βιβλία. Τον ευχαρίστησαν και έφυγαν. Περπάτησαν στο όριο της ουδέτερης ζώνης της χωρισμένης Λευκωσίας. Το βράδυ είδανε πως τα βιβλία που τους χάρισαν ήταν αφιερωμένα  στη δράση των ηρώων Παύλο Κουρούπη και Μανώλη Μπικάκη. Ο ιδιοκτήτης που τα χάρισε ήταν ο Βάσος Φτωχόπουλος, ιδιοκτήτης της ταβέρνας και των εκδόσεων «Γιαλούσα» και Κύπριος με ψυχή, πασίγνωστος από το περιστατικό της άρνησής του αν δεχτεί στην ταβέρνα του τον Ιούνιο 2012, τους 27 υπουργούς Άμυνας της Ε.Ε. Το κείμενο της επιστολής του, το οποίο έστειλε στον τύπο (το βρήκαμε στο blog του) για να διευκρινίσει τα περιστατικά έλεγε : «Ο υπουργός Άμυνας, αφού φιλοξένησε μία Γαλλίδα επίσημο στην ταβέρνα ΑΙΓΑΙΟΝ και έμεινε ιδιαιτέρως ικανοποιημένος, αποφάσισε ότι το γεύμα προς τιμήν των υπουργών αμύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Σεπτέμβριο, όταν η Κύπρος θα ασκεί τα καθήκοντα της Προεδρίας, να το κάνει πάλι στο ΑΙΓΑΙΟΝ, και οι συνταγματάρχες του, αφού επισκέφτηκαν ξανά την ταβέρνα και συζήτησαν όλα τα σχετικά με τον υπεύθυνο (κ. Β. Φτωχόπουλο), έκλεισαν όλο τον χώρο για τις 26 του Σεπτέμβρη. Την Παρασκευή 1η Ιουνίου με πήρε τηλέφωνο ο κύριος Ηλιάδης, για να μου αναφέρει δύο σημεία του πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αφορούν επισκέψεις σε εστιατόρια, ταβέρνες, καφετέριες και άλλους τέτοιους δημόσιους χώρους. Πρώτο σημείο, κατά τον υπουργό, είναι το πρωτόκολλο περί ΣΗΜΑΙΩΝ. Ο χώρος εστίασης δεν μπορεί να έχει άλλες σημαίες παρά εκείνες των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν του ανέφερα ότι μπορώ να συζητήσω το ενδεχόμενο να τοποθετήσουν τις σημαίες τους έξω στον δρόμο, μπήκε απευθείας στο δεύτερο σημείο του πρωτοκόλλου, το οποίο είναι ακόμη πιο ύπουλο, δηλαδή ότι δεν μπορούν οι υπουργοί να περάσουν από χώρους που περιέχουν βιβλία, φωτογραφίες και αφίσες. Πολύ ευγενικά του εξήγησα πως την ελληνική σημαία δεν την κατεβάζουμε για κανέναν επίσημο και πως τα βιβλία, οι φωτογραφίες και οι αφίσες, πέραν του ότι βρίσκονται εκεί και δίνουν το στίγμα του χώρου μας, βρίσκονται εκεί και ως διακόσμηση εδώ και τριάντα χρόνια. Του είπα ευθέως μάλιστα ότι αυτά τα βιβλία και τα κάδρα ΔΕΝ τα κατεβάζω για κανέναν Ευρωπαίο, Κύπριο ή εδεκκίτη που έγινε ακελικός, με ευγένεια φυσικά. Τότε ο Υπουργός, με μια ξεκάθαρη ατάκα, με έβαλε στη θέση μου, λέγοντάς μου πως αν τα πράγματα είναι έτσι, το γεύμα ΔΕΝ μπορεί να γίνει στο ΑΙΓΑΙΟΝ και θα πρέπει να ακυρωθεί. Τον ευχαρίστησα και κλείσαμε το τηλέφωνο. Τώρα, έξυπνοι άνθρωποι είστε, καταλάβατε τι έχει συμβεί. ΚΑΠΟΙΟΣ του σφύριξε πως δεν γίνεται οι Ευρωπαίοι υπουργοί να περάσουν κάτω απ' την ΕΛΛΗΝΙΚΗ σημαία για να μπουν μέσα στο ΑΙΓΑΙΟΝ και μετά ν' αντικρίσουν φωτογραφίες, βιβλία και αφίσες που τα βάζουν με τον Χριστόφια  και με το υπόλοιπο κυπριακό συγκρότημα εξουσίας. Νοείται κιόλας πως ειδικά ο Υπουργός των Εγγλέζων ΔΕΝ μπορεί να περάσει κάτω από τη φωτογραφία του Αυξεντίου χωρίς να κάνει εμετό. Ούτε είναι σωστό να υπάρχουν φωτογραφίες της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΕΝΩΣΙΣ με τον Παπαδόπουλο στο πρωτοσέλιδο να λέει ΟΧΙ στο σχέδιο ΑΝΑΝ, με το οποίο συμφωνούσαν οι σκατοευρωπαίοι. Λάθος χώρο

διαλέξατε να πείτε τα ψέματά σας, κύριε Ηλιάδη. Υπάρχουν άνθρωποι σ' αυτόν τον τόπο, και είναι πολλοί, που δεν κατεβάζουν τα βρακιά τους δίδοντας ταυτοχρόνως και το προφυλακτικό στους εταίρους μας μήπως και πάθουν και καμιά ζημιά. Πολύ ευγενικός ήσουν, όμως δεν μας έπεισες. Και κάτι άλλο, κύριε Υπουργέ. Οι Υπουργοί θα χάσουν, και όχι εμείς. Να σου πω και μια ιστορία. Πριν από μερικά χρόνια ήρθε στην ταβέρνα και έφαγε ένα ζεύγος ηλικιωμένων Άγγλων. Τους υπέβαλα διάφορες ερωτήσεις, π.χ. αν είναι η πρώτη φορά που ήρθαν στην Κύπρο, εάν τους άρεσε το φαΐ, αν τους άρεσε η Λευκωσία, και ο άντρας, αφού ευγενικά μου έλυσε τις απορίες μου, είπε τα εξής: «I came to Cyprus to pay tribute to the guy you have his picture hanging on thewall of your entrance, Afxentiou. Υou see, I was one of the soldiers who burned that hero, that holy guy, and since then I haven't had a good nights sleep. I am sorry for what I have done that's why I came to Cyprus, i am very sorry». Δεν θα σου μεταφράσω, κύριε Υπουργέ, τα λεγόμενά του, αυτοί που σου σφύριξαν για το ΑΙΓΑΙΟΝ θα σου τα πουν καλύτερα. Τον Εγγλέζο τον κέρασα, και ΚΑΤΕΒΑΣΑ και του έδωσα την αφίσα του Αυξεντίου, για να θυμάται.»

                                                            Στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της 20^ης Ιουλίου

υπήρχαν αναγγελίες των κηδειών δύο ανδρών πολιτών, που ήταν αγνοούμενοι, βρέθηκαν τα οστά τους και με την μέθοδο DNA πιστοποιήθηκαν οι ταυτότητές τους. Στις τελετές και στο μνημόσυνο στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας,

το κείμενο του Φτωχόπουλου  δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το μυαλό τους. Πόσο πολύ προοδευτικό είναι να είσαι πατριώτης και νάχεις ελεύθερη φωνή.

Εκατοντάδες τάφοι σε όλη την έκταση, μνημείο εσαεί της θυσίας κάποιων, που προδομένοι από την ελλαδική χούντα, έμειναν εκεί κάνοντας το καθήκον τους. Όλοι αυτοί που πολέμησαν και έπεσαν θα έλεγαν στον Φτωχόπουλο «μπράβο». Μπράβο γιατί αυτοί που άφησαν τα κόκαλά τους στην κυπριακή γη, είχαν καταλάβει πως η «πολιτισμένη» και «υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» Ευρώπη, δεν προσπάθησε να αποσοβήσει τους Αττίλες, ούτε και τα ύστερα χρόνια να επιβάλει το δίκαιο. Μπράβο γιατί δεν ξεχνάει τις θυσίες του λαού μας για λευτεριά, αξιοπρέπεια, δημοκρατία. Μπράβο για δεν υπέταξε τα πιστεύω του, στις απαιτήσεις των Φράγκων και αν άνοιγε παρτίδες μαζί τους θα κέρδιζε πανευρωπαϊκή διαφήμιση για την επιχείρησή του. Μπράβο γιατί συνεχίζει να εκδίδει βιβλία που αναδεικνύουν τις ηρωικές σελίδες του Κυπριακού Λαού.

         Εκατοντάδες παιδάκια έραναν τους τάφους με ροδοπέταλα, οι επίσημοι ίδρωναν και ξεΐδρωναν μέσα στα σφιχτά κολάρα τους, στεφάνια πολλά κατετέθησαν, κάποιοι σύλλογοι πολεμιστών φωτογραφιζόντουσαν με τις σημαίες τους πάνω από τις μαρμάρινες πλάκες των νεκρών συμπολεμιστών τους, φωτογραφίες αναμνηστικές όλοι τραβούσαν, μικρή δεξίωση στα σκιερά έγινε, κάτι χοντρές προσκοπίνες μασουλούσαν φεύγοντας κάποια κρουασάν, οι μελανοχίτωνες στρατιώτες της Εθνικής Φρουράς περίμεναν να αποχωρήσουν όλοι και να πάνε και αυτοί στις μονάδες τους.

διαδήλωση κατά της Τουρκικής κατοχής της Κύπρου.2014

Όλοι αυτοί ξεχνάγανε πως «πατούσαν» πάνω στο πεσμένο Ελληνικό  Noratlas της επιχείρησης Νίκη και τους 28 νεκρούς λοκατζήδες και πλήρωμα (ακόμα τα κόκαλά τους δεν τα έχουν βγάλει), που το σκέπασαν με χώμα και «το έθαψαν» για να μην μάθουν οι υπουργοί αμύνης των δυτικών κρατών (αυτών που ζητήσανε από τον κ. Φτωχόπουλο την υποστολή της σημαίας), πως η Ελλάδα έστειλε βοήθεια στην μαχόμενη Κύπρο.

        Τι αξία θα είχε να γραφτεί το υπόλοιπο ενός 24ώρου πρόγραμμα. Γύρισαν στην Ελλάδα με την ψυχή τους μαύρη.

Τύμβος Μακεδονίτισσας 2014

Ήταν εκεί ο Νίκος και ο Μιχάλης που πολέμησαν το 1974 σαν στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, ο Τάκης γιος του Νίκου, ο Τριαντάφυλλος, οι δύο Γιώργηδες και ο Χρήστος.-