ΑΛΑΓΟΝΙΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ-ΜΟΝΗ ΜΑΡΔΑΚΙΟΥ

«Η Αλαγονία πίσω στο χρόνο»

Αγαπητοί συντοπίτες, από αυτό το φύλλο της εφημερίδος μας καθιερώνεται μια νέα στήλη που έχει τίτλο «Η Αλαγονία πίσω στο χρόνο». Θα δημοσιεύονται κείμενα που αφορούν ειδήσεις από τα έξι χωριά μας οι οποίες δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες της Αθήνας και της Καλαμάτας σε πολύ παλιές εποχές.

Μέσα από έρευνες που έκανα και συνεχίζω σε αθηναϊκές και τοπικές εφημερίδες, διαπίστωσα πως η περιοχή μας υπήρχε μέσα στην ειδησεογραφία. Σκέφθηκα πως θα ήταν ενδιαφέρον αν μπορούσαν να δημοσιευθούν στην εφημερίδα μας. Άρχισα λοιπόν, πριν τρία χρόνια ξεκίνησα, να κρατάω ό,τι συναντούσα. Τώρα έχω σχηματίσει ένα αρκετά ενδιαφέρον αρχείο από ποικίλα δημοσιεύματα. Πρότεινα σε κάποιους από τους υπεύθυνους ύλης των χωριών μας να δημιουργήσουμε αυτή τη στήλη και αφού συμφώνησαν σας παρουσιάζω το σημερινό θέμα, το οποίο θα μπορούσα να επιγράψω ως

«ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΛΑΓΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΜΑΡΔΑΚΙΟΥ

ΜΟΝΗ ΜΑΡΔΑΚΙΟΥ ΝΕΔΟΥΣΑΣ ΑΛΑΓΟΝΙΑΣ ΤΑΫΓΕΤΟΥ

Το κείμενο βρήκα στην αθηναϊκή εφημερίδα «ΑΙΩΝ» αρ. φυλ.454 της 18.7.1843 και έχει ως εξής (κρατώ την ορθογραφία όχι όμως την στίξη):

«ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΑΛΑΓΩΝΙΑΣ

Συγκείμενο από τον πρόεδρον Αντώνιον Βουτζάν και τα κάτωθι μέλη. Συνελθόν σήμερον την εικοστήν εννάτην του μηνός Ιουνίου του 1843 έτους εν τω δημοτ. Καταστήματι παρόντος και του Κυρίου Δημάρχου, ετέθησαν εις συζήτησιν τα περί της εκλογής του Παναρέτου Αγγελόπουλου ως Ηγουμένου της εν τω Δήμω τούτω ιεράς Μονής Μαρδακίου διαθρυλλούμενα και ενεργούμενα σκανδαλωδώς εν τω αυτώ Δήμω ήτοι δι’ αναφοράς εξ ατόμων τινώνεν εργουμένης κατ’ εισήγησιν του, περί ού ο λόγος, αιτείται να εκλεχθή ως Ηγούμενος της άνω Μονής αυτός ούτος, πράγμα δι’ όπερ συντελεί και ο Επίσκοπος Μεσσηνίας δια της μοναδικής μάλιστα και πρωτοφανούς εις το είδος της παραβιαστικής επιχειρήσεώς του. Κατά την 23 τρέχοντος μηνός, εις Καλάμας προς τους πατέρες της Μονής Κ. Ζηνόβιον Κληδαράκον και Παρθένιον Κωστόπουλον, ο άνω Επίσκοπος επέβαλλεν υποχρεωτικώς την εκλογήν ταύτην, πράξις ήτις προυξένησε την πλέον βαθυτάτην λύπην και αλλόκοτην εντύπωσιν, εις τους σεβομένους την θεόσδοτον ανεξαρτησίαν του ιερού Κλήρου, καθ’ όσον αφορά τας πράξεις και έργα του ονόματός του, δια τα οποία, μόνη η φωνή της συνειδήσεώς του και πεποιθήσεως δύνανται να τον οδηγήσουν ως προς την εκτέλεσιν των ιερών αυτού καθηκόντων, ως τούτ’ αυτό προστατεύουσιν οι θεμελειώδεις Νόμοι της αμωμήμου και θείας Χριστού Εκκλησίας, αφ’ ής στηρίζονται τα περί των Εκκλησιαστικών Βασιλικά διατάγματα και Συνοδικοί κανονισμοί. Θεωρήσαν, ότι, αν και ως προς την εκλογήν ταύτην δεν δύναται να παρέμβη το σώμα τούτο, έχει δ’ αφ’ ετέρου την υποχρέωσιν από το άρθρον 49 του περί δήμων Νόμου, να επαγρυπνή ως αντιπρόσωπος της ολομέλειας του δήμου και εκφράζη ευχάς εις παν ότι αφορά το συμφέρον του. Παρατηρήσαν ότι, η μνησθείσα Μονή, αποτελεί μέρος του εδώ δήμου, και ότι από μίαν έννομον εκλογήν ενός αξίου, εναρέτου και σεβασμίου υποκειμένου ως Ηγουμένου εν αυτή, έχει άμεσον συμφέρον ο δήμος, καθ’ ότι κατά την αρχαίαν και επικρατούσαν συνήθειαν και εθυμοταξίαν, προστρέχοντες προς το ηγουμενεύον πρόσωπον (οι δημόται) εξομολογούνται και συμβουλεύονται. Έχον γνώσιν και δείγματα ικανά περί της διαγωγής εν γένει του διαληφθέντος Παναρέτου Αγγελοπούλου, χαρακτηρισθέντος ως φύσει επιρρεπούς εις την μεροληψίαν και το φανατικόν του φατριασμού, δι’ όπερ και κατέστη δακτυλοδεικτούμενος, μ’ ολονότι και εξυλίσθημέχρι θανάτου ένεκα της τοιαύτης διαγωγής του, αν και άπαξ ενδυθείς το μοναχικόν σχήμα, ώφειλε προσέχειν των θείων ρητών (τις ή τοσούτο ήλεγξε τους αμαρτάτοντας, ή τοσούτον παρέδωκεν τω σατανά τους σκανδαλοποιούς) και το εις τους ιερείς και ποιμένας «προσέχετε ούν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εάν γαρ μη πρώτον καθαρισθή ο ποιμήν από τας των αμαρτιών ακρισίας, πως δύναται καθαρήσαι τους άλλους, οψωρίων και λελεπρωμένων, ου καθαρίζει, αλλά μολύνει όποιον ψηλαφίσει και ου δύναται εκφωτίσαι προς τους εξομολογηθέντας «τέκνον μου αφίονταί σοι αι αμαρτίαι σου» ή πως δύναται μάλιστα ο εξομολογούμενος από τον Πανάρετον Αγγελόπουλον ακούσαι «αγαπήσεις τον πλησίον ως εαυτόν» και διορθωθή ενώ άλλως τε δεν απέφυγεν ο Αγγελόπουλος και αυτών των Ποινικών Δικαστηρίων τας κατηγορίας, οίτινες κατασταίνουν τον αυτουργόν αυτόν μείζονα και αυτών των σταυρωτών του Χριστού, και τας οποίας δεν δύναται να σημειώση το σώμα τούτο, σεβόμενον την ιεράν αξιοπρέπειαν του κληρικού επαγγέλματος αλλ’ ούτε και μακράν είναι των κομματικών μέχρι βαναυσικότητος συζητήσεων, εν ταις αγιαίς των Καλαμών όπου ως επί το πλείστον διάγει. Σκευθέν το σώμα τούτο, ότι η εκλογή ενός τοιούτου Ηγουμένου εις την διαληφθείσαν μονήν, ήτις δια την κεντρικήν εις τα ορεινά ταύτα μέρη θέσιν της, και δια το οποίον σέβας οι λοιποί των πλησιοχώρων δήμων επισύρει την συρροήν αυτών εις τον Ηγούμενόν της, δεν θα επιφέρει παρά το εναντίον, διότι ο προτεινόμενος ως Ηγούμενος θέλει διαφθείρει μάλλον τους προσερχομένους χωρικούς, αντί να τους οδηγήση εις την οδόν του καθήκοντος, και ως Ηγούμενος και πνευματικός πατήρ, καθόσον μάλιστα εκ προοιμίων ήρχισεν η ζύμη των σκανδάλων και η ανανέωσις και έξαψις των παθών, ένεκα της ενεργηθείσης υπέρ του Αγγελοπούλου, δια τον εκτεθέντα σκοπόν αναφοράς της ενέργειας της οποίας δεν ήτο ξένος ούτος και όσον απέβλεπε προς το συμφέρον του. Σπεύδει να θέση ταύτα ενώπιον των αρμοδίων αρχών ευχόμενον το σώμα, όπως παρεμποδισθή η εκλογή του ειρημένου Αγγελοπούλου ως Ηγουμένου της Μονής Μαρδακίου και να μην παραβιασθή η θέλησις και συνείδησις των εν αυτή Πατέρων ως προς την τοιαύτην εκλογήν εναντίων των Ιερών κανόνων της θείας και Ιεράς Του Χριστού Εκκλησίας, παρεχομένου προς αυτούς του δικαιώματος να εκλέξωσιν Ηγούμενον, και μεταξύ αυτών καθόσον οι πλείστοι τούτων είναι ικανοί και ικανώτατοι του τοιούτου αξιώματος δια τας αρετάς την γραφικήν ικανότηταν και τας διανοητικάς δυνάμεις των. Αντίγραφον της παρούσης να διευθυνθώσι δια του Κ. Δημάρχου εις τε την αγίαν και Ιεράν Σύνοδον του Βασιλείου,  τον Σ. Επίσκοπον Μεσσηνίας, την Διοίκησιν και εις το συμβούλιον και Πατέρας της Μονής Μαρδακίου δια τους σπουδαίους  χαρακτήρας οίτινες συνοδεύουν την προκειμένην ουσιώδη υπόθεσιν.

Εγένετο εν Κερνίτζα την 29 Ιουνίου 1843

Το Συμβούλιον

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΒΟΥΤΖΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΜΑΖΑΡΑΓΚΗΣ

Η. ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

Γ. ΗΡΕΤΑΣ

ΠΑΝΑΓ. ΑΛΗΦΕΡΗΣ

Γ.ΚΑΛΑΜΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΑΝΑΓ. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Χρήστος Νικ. Ζερίτης Σεπτέμβριος 2013