'Έξοδος. Μας κλαίει ο Μεγαλοδύναμος απόψε.

 Έξοδος

«μᾶς κλαίει ὁ Μεγαλοδύναμος άπόψε».

Υπάρχουν άραγε στιγμές που μια αθώα φαινομενικά φράση μπορεί να σε συγκινήσει και να ριζωθεί στο μυαλό και στην καρδιά; Αυτό σκέφτηκα όταν χαλαρός καθώς ήμουν διάβαζα την «Καθημερινή της Κυριακής» 24,25,26/12/2021. Στην 2^η σελίδα της υπήρχε το αφιέρωμα στην τελετή της δωρεάς του παρακάτω ζωγραφικού πίνακα του Χρήστου Μποκόρου στην Προεδρία της Δημοκρατίας από τον ιδιοκτήτη του, συλλέκτη Σωτήρη Φέλιο.
Μια Ελληνική Σημαία με φλογίτσες μνήμης και ένα κείμενο περιμετρικά που δεν θα έδινα σημασία αν ο συντάκτης του κειμένου δεν με «συντάρασσε» με την αναφορά του.
«…ἕξι χιλιάδες Ἑλλήνων, ποὺ ἐξαπλώθηκαν μονομιᾶς, εἰς μίαν νύχτα ἀπέξω ἀπὸ τὰ τείχη τοῦ Μισολογγίου· ἐλαφρὴ βροχὴ ράντιζε τὴν γῆν εἰς τὸ ἔβγα τους καὶ πολλοὶ ἐφώναξαν: μᾶς κλαίει ὁ Μεγαλοδύναμος άπόψε!»

Στο μελίγγι με χτύπησε η φράση. Αναζητώντας περισσότερα διάβασα πως πρόκειται για «Απόσπασμα της απολογίας του Δικαστή Γεωργίου Τερτσέτη, όταν δικάζονταν μαζί με τον Πρόεδρο Αναστάσιο Πολυζωΐδη στο Εγκληματικό Δικαστήριο του Ναυπλίου την 27 Σεπτεμβρίου 1834, επειδή τον προηγούμενο Μάιο αρνήθηκαν να συνυπογράψουν καταδικαστική απόφαση στη δίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Δημήτριου Πλαπούτα».

Μήπως ο Μεγαλοδύναμος «μας κλαίει» καθημερινά που πάψαμε να δίνουμε ουσιαστική σημασία και αξία στις εθνικές νίκες ή στις τραγικές συμφορές που εγκαθίδρυσαν τον σημερινό ελεύθερο βίο μας; Είναι μόνο η «λερή φουστανέλα» που μας κάνει υπερήφανους για την γενιά του ’21 ή είναι και οι μεγάλες θυσίες οι οποίες μαζί με τις μικρές ιστορικές φράσεις έδωσαν νόημα στην Επανάσταση; Είναι μόνο η γοητεία από τις ηρωικές φυσιογνωμίες των διάσημων πρωταγωνιστών του Αγώνα ή είναι και  τα πρόσωπα αγνώστων Αγωνιστών, μαζί με τις πράξεις τους, που πρωταγωνίστησαν αλλά αγνοήθηκαν από την επίσημη ιστοριογραφία; Μήπως φράση του Μανιάτη αγωνιστή Ηλία Σαλαφατίνου "είμαι φτωχός αλλά το έθνος είναι φτωχότερο" για να δικαιολογήσει την επιστροφή των 1.600 γροσίων, από τα 2.000 που του έδωσε "η Πατρίδα", θα πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία;

Μήπως ο Μεγαλοδύναμος «κλαίει» καθημερινά που αντικαταστήσαμε όμορφες και  σημαδιακές λέξεις της γλώσσας μας με άλλες περιποιημένες αλλά ανούσιες; Μήπως την ομορφιά της λέξεως Πατρίδα δεν την βρίσκεις στις λέξεις Κράτος, Χώρα, Πολιτεία; Μήπως την ακουστική των λέξεων Ανιδιοτέλεια, Προσφορά, Αγάπη, Θυσία, Φιλοτιμία, Ολιγάρκεια, Εντιμότητα, Εργατικότητα, Συμπόνοια, Σεβασμός και πλήθος άλλων παρόμοιων δεν μπορούν να την υποκαταστήσουν σύγχρονες αλλά αναχρονιστικές λέξεις που χρησιμοποιούνται κατά κόρον με αμφίβολη νοηματική απόδοση;  

Μήπως ο Μεγαλοδύναμος «μας κλαίει» καθημερινά που αφήσαμε και φύγανε ανεπιστρεπτί οι εποχές της αθωότητας, καθώς ριχτήκαμε σαν «τουρκαλάδες-μπουνταλάδες» στην κατ’ ευημισμόν διασκέδαση και ψυχαγωγία, αλόγιστη σε μέτρο και χαμηλή σε ήθος και ύφος; Μήπως που κρυφτήκαμε μέσα στα αστραφτερά; Στα ψεύτικα; Στην αδιαφορία; Χωρίς συμπόνοια; Χωρίς περίσκεψη;

Η «Έξοδος» είναι σωτηρία; Έξοδος από αυτά που μέχρι σήμερα καλλιεργήσαμε και ανεχτήκαμε. Χωρίς αγωγή, παιδεία, ευαισθησία, χωρίς μέτρο και αχόρταγα. Έξοδος από τους καθημερινούς εμφύλιους για όλα τα κοινωνικά, πολιτικά και ιατρικά θέματα που μας κατατρέχουν. Έξοδος από τη μιζέρια των λόγων και των έργων αυτών που όφειλαν να δίνουν το παράδειγμα. Έξοδος από τον εαυτουλίστικο εαυτό μας που συμπεριφέρεται ως κέντρο του Σύμπαντος.

Πάντα να πολεμάς και ν΄ αντιστέκεσαι, κι ας μένεις μόνος.

Μονάχος, έρημος, γαλήνιος, να πολεμάς για το καλό του Ανθρώπου.

Και στους πολλούς, στους λίγους, ν΄ αντιστέκεσαι 

κρατώντας την ψυχή σου φλεγόμενη βάτο για φως, πάντα για φως, για το καλό του Ανθρώπου.

Στους δυνατούς ενάντια, στους σκληρόκαρδους και στους δειλούς, στους χωματένιους.

Ενάντια και του αφέντη τού ανελεύτερου, και του τρεμόκαρδου του δούλου ενάντια.

Και να πονάς, και να γελάς, και να ονειρεύεσαι πάντα για το αγαθό και το καλό του Ανθρώπου.

Να πολεμάς με το γνωστό και το άγνωστο, με την κακή και την καλή τη μοίρα.

Και με τους άπονους θεούς και τους απάνθρωπους ανθρώπους

πάντα να πολεμάς και ν΄ αντιστέκεσαι. Κι όλο για το καλό - το φως του Ανθρώπου.-
Γιάννης Κουτσοχέρας

Πολιορκούμεθα. Ελεύθεροι φαινομενικά αλλά πολιορκημένοι. Η «Έξοδος» να είναι οδηγός και παράδειγμα για το 2022. Χρόνια Πολλά.