Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ ΣΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ

Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ ΣΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ

       Στέλνω στην εφημερίδα μας την παρακάτω διήγηση-περιγραφή την οποίαν μου εμπιστεύθηκε η υπογράφουσα. Ήταν για μένα και τις ξαδέρφες μου μεγάλη η έκπληξη, όταν στις 26 Νοεμβρίου 2011 την ώρα που αναχωρούσαμε από την Πολιάνα στο τέλος του γιορτασμού, οι δύο επιβάτες του αυτοκινήτου σταμάτησαν μπροστά από το σπίτι της γιαγιάς μας και μας ρώτησαν για τον Άγιο Νίκω τη λιτανεία του οποίου έτρεχαν μήπως προλάβουν. Η ευγένεια, η σοβαρότητα και το αγνό βλέμμα τους ήταν αυτά που με εντυπωσίασαν, καταρχήν, και ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Η επικοινωνία μας έγινε, τα παιδιά ενημερώθηκαν με όσα στοιχεία διέθετα.. Τους ζήτησα, αν θα ήθελαν, να κοινοποιήσουν την εμπειρία τους στην εφημερίδα μας, με σκοπό να προστεθεί άλλη μια σύγχρονη μαρτυρία στις τόσες παλιές που κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί, ειδικότερα στο βιβλίο του κ. Κυριάκου Νικολαρέα.

         Συνεχίζω να έχω επικοινωνία με τα παιδιά, κυρίως με το Νίκο. Πιστεύω ακράδαντα πως το χωριό μας κέρδισε δύο εξαίρετους νέους φίλους, όπως και εγώ βέβαια και χαίρομαι πολύ γι αυτό.----

Χρήστος Νικ. Ζερίτης

Προς δόξα Θεού και τιμή του Αγίου σας παραθέτω και τη δική μου εμπειρία που είχα στις αρχές του 2010.

Μέχρι τότε δεν γνώριζα κάτι για τον Άγιο Νίκωνα αλλά δεν ήξερα καν ότι υπάρχει τέτοιο όνομα! Ωστόσο μέσα από ένα όνειρο μου επέτρεψε ο Θεός να μάθω για τον Άγιό του και με αξίωσε να βρεθώ με το σύζυγό μου στα μέρη όπου έζησε και θαυματούργησε.

 Ήταν νωρίς το πρωί όταν ο σύζυγός μου έφυγε για τη δουλειά ενώ εγώ παρέμεινα για λίγο ακόμη στο κρεβάτι. Τότε είδα σε όνειρο ότι βρισκόμουν μαζί με τον άντρα μου σε ένα φιλικό σπίτι. Είχαμε πάει εκεί προκειμένου να παρακολουθήσουμε μια λιτανεία αλλά αποκοιμηθήκαμε και φαινόταν πως θα τη χάναμε. Στενοχωρήθηκα πολύ και άρχισα να κλαίω. Ξεκινήσαμε για το μέρος όπου θα γινόταν η λιτανεία και φτάσαμε όντως λίγο πριν τελειώσει. Υπήρχε πολύς κόσμος μπροστά μας και από μακριά το μόνο που μπορούσα να δω ήταν η τιμώμενη εικόνα που έστεκε ψηλά. Δεν έβλεπα καθαρά τον εικονιζόμενο παρά μόνο το ράσο του. Εντωμεταξύ η λιτανεία έμοιαζε πλέον να έχει ολοκληρωθεί κι εγώ παρέμενα λυπημένη για την αργοπορία μου. Τότε άκουσα μια φωνή να μου λέει:

     -Μη στενοχωριέσαι, μη λυπάσαι. Θα έρθεις του χρόνου στη γιορτή μου.

     -Μα δεν σε ξέρω, ποιος είσαι; -του απάντησα μέσα σε κλάματα-.

     -Με λένε Νίκωνα !

     -Και πότε θα έρθω; Δεν ξέρω…

     -Στις 26 Νοεμβρίου – απεκρίθη ο Άγιος!

Αμέσως μετά βρεθήκαμε με το σύζυγό μου σε μια τσιμεντένια προβλήτα που εκτεινόταν στη θάλασσα και γύρω μας υπήρχαν στρατιωτικοί!

Ξύπνησα! Σηκώθηκα αμέσως από το κρεβάτι και σημείωσα σ` ένα χαρτί το όνομα και την ημερομηνία. Για την ακρίβεια σημείωσα δύο ημερομηνίες καθώς δεν ήμουν σίγουρη τι ακριβώς είχα ακούσει.

 Έπειτα τηλεφώνησα στο σύζυγό μου για να τον ρωτήσω αν γνώριζε αυτό το όνομα:

      -………..

      -………..

      - Ξέρεις κανένα όνομα ... “Νίκωνας”, έχεις ξανακούσει αυτό το όνομα; 

      - Μήπως  θέλεις να πεις Νήφωνας*;

      - Όχι , όχι, Νί- κω-νας.

      - Δεν μου λέει κάτι … αλλά γιατί ρωτάς;

 Του αφηγήθηκα το όνειρο και μου είπε:

       - Μήπως επειδή γνωρίζουμε για τον παπα- Νήφωνα* υποσυνείδητα συνδύασες το όνομα και … ξέρω `γω, τι να πω;

       - Ναι αλλά η ημερομηνία; 26 Νοεμβρίου; Ή 26 ή 24 δεν θυμάμαι καλά…

(Το πρώτο πράγμα που υπέπεσε στην αντίληψή μας ήταν ότι στις 26 Νοεμβρίου είναι του αγίου Στυλιανού)

       -Δε ρίχνεις μια ματιά στο internet;

       - Καλά λες. Θα κοιτάξω και θα σε πάρω.

*(σημ.: πολύ καλός μας φίλος αναφέρεται συχνά σε έναν εξαίρετο ιερέα που φέρει το όνομα αυτό).

Σε λίγα λεπτά το τηλέφωνο χτύπησε. Ο άντρας μου ενθουσιασμένος μου είπε:

        - Γεωργία μου - τον βρήκα! Υπάρχει άγιος Νίκωνας και γιορτάζει στις 26 Νοεμβρίου!!! Είναι μάλιστα πολιούχος της Σπάρτης!

   Εντυπωσιασμένοι και χαρούμενοι συμφωνήσαμε να βρεθούμε τον ερχόμενο Νοέμβριο στην ιερά πανήγυρη του Αγίου.

Έτσι και έγινε! Το 2010 καθώς και το 2011 επισκεφτήκαμε το ναό του Αγίου στη Σπάρτη ενώ βρεθήκαμε και στο ομώνυμο χωριό της Μάνης όπου έζησε και θαυματούργησε. Χωρίς να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες θα αναφέρω μόνον ότι στα δύο μέχρι στιγμής ταξίδια μας προς τη Σπάρτη και τη Μάνη η εύνοια του Αγίου ήταν αισθητή.

Από τον τρόπο που φτάσαμε στο ναό την πρώτη φορά, τη δωρεάν διαμονή μας σε πολυτελέστατο ξενοδοχείο της Σπάρτης στο δεύτερο ταξίδι μας, έως και το θυμίαμα που μοσχοβολούσε το σπίτι μας μόλις επιστρέψαμε την τελευταία φορά, νιώθαμε ότι ο Άγιος μας συμπαραστεκόταν διαρκώς. Επιπλέον κάθε πληροφορία που ζητούσαμε μας ερχόταν από το «πουθενά»! Κατά την επίσκεψή μας δε στο χωριό ‘Άγιος Νίκων’ -στη Μάνη- είχαμε την «τύχη» να γνωρίσουμε τον κύριο Χρήστο Ζερίτη, την  κυρία Φωτεινή Ασημακοπούλου και την κυρία Έφη Ασημακοπούλου, οι οποίοι μας έδωσαν αρκετές πληροφορίες για τον Άγιο παρόλο που και οι ίδιοι  ήταν επισκέπτες του χωριού. Έκτοτε, ιδιαιτέρως με τον κύριο Χρήστο διατηρήσαμε επαφή. Απ` την πρώτη κιόλας στιγμή φάνηκε πως η συνάντησή μας μαζί του δεν ήταν και τόσο τυχαία καθώς ο ίδιος –δείχνοντας άμεσα το ενδιαφέρον του για εμάς- με ιδιαίτερη φροντίδα συγκέντρωσε αρκετά βιβλία και φυλλάδια, που αφορούσαν στο βίο του Αγίου, τα οποία και μας απέστειλε ταχυδρομικώς. Αλλά και για όποια περαιτέρω πληροφορία ζητούμε παραμένει πάντα δίπλα μας και μας προσφέρει τις γνώσεις του και  τη βοήθειά του!  

Επέλεξα στο τέλος να αναφερθώ και στο αίτημά μου προς τον Άγιο.

Έπειτα από αρκετά χρόνια γάμου παραμένουμε με τη λαχτάρα ενός παιδιού.

Έτσι από την πρώτη κιόλας φορά παρακαλέσαμε τον άγιο να μεσιτεύσει στον Κύριό μας Ιησού Χριστό ώστε να μας χαρίζει υγεία και όποτε Εκείνος θελήσει ένα παιδάκι.

Οι αναγνώστες ίσως να περιμένουν να διαβάσουν ότι αυτό έγινε αμέσως αλλά ο Κύριος κρίνει πότε και εάν πρέπει κάτι στους δούλους του. Ήδη το θαύμα του Αγίου είναι η δύναμη που πήραμε, από την πρώτη στιγμή που προσκυνήσαμε την εικόνα του στη Σπάρτη, ώστε πλέον να υπομένουμε καρτερικά -δίχως αγανάκτηση όπως μέχρι τότε κάναμε- στις όποιες δυσκολίες στη ζωή μας και με τη βοήθεια του Θεού να τις προσπερνάμε με ευκολία. Όσον αφορά για τεκνογονία Εκείνος γνωρίζει.

Κλείνοντας θα ήθελα ωστόσο να αναφέρω ένα ακόμη σημάδι (όπως εμείς το εκλάβαμε) του Αγίου. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας  το 2010 θελήσαμε να σταυρωθούμε με τον άντρα μου από το λαδάκι της καντήλας του Αγίου. Βρισκόμασταν στις θέσεις των γυναικών και κοντά στο τέμπλο. Ενώ έξω είχε συννεφιά καθ` όλη τη διάρκεια της μέρας, τη στιγμή που σταυρώναμε ο ένας τον άλλο με το λαδάκι, μια ηλιαχτίδα ξέφυγε από τα σύννεφα και περνώντας μέσα από ένα μικρό παράθυρο στο πάνω μέρος του ναού μας έλουσε κυριολεκτικά! Μάλιστα ο σύζυγός μου κατάλαβε πρώτος τι γινόταν καθώς εγώ νόμισα ότι άναψαν όλα τα φώτα του ναού από πάνω μας…

Αυτό κράτησε λίγα δευτερόλεπτα αλλά στις καρδιές μας κρατά μέχρι σήμερα ως σημάδι παρηγοριάς του αγίου Νίκωνα προς εμάς.

Να έχουμε όλοι την ευχή του.           

                                                                        Κοντογιάννη Γ. - Αθήνα 2012._